KARELEŞTİRME a. Mat. Kareleştirme eğrisi, daireyi kareleştirme problemi çözmeye yarayan düzlemsel eğri. —Mat. çözlm. Belirli bir...
KARELEŞTİRME a. Mat. Kareleştirme eğrisi, daireyi kareleştirme problemi çözmeye yarayan düzlemsel eğri.
—Mat. çözlm. Belirli bir integrali hesaplama ya da bir alanı belirleme. (Bk. ansikl. böl.) || Daireyi kareleştirme, verilen bir dairenin alanına eşit alanı olan bir karenin kenarını cetvel ya da pergelle belirleme. (Problemin çözümü yoktur.)
—Says. çözlm. İNTEGRALLEMEnin eşanlamlısı. (Bu deyim, bir ya da çok değişkenli fonksiyonların integrallerini tam ya da ortalama olarak hesaplamada olmasıyla birlikte, diferansiyel denklemlerin, gene tam ya da ortalama olarak çözümlerini bulmada da kullanılır.)
—ANSİKL. Mat. çözlm. Eski Yunanlılar, alanların ölçülerini hesaplamıyor, bu tarz şeyleri birbiriyle karşılaştırarak oranlarını belirliyordu. Bilhassa eğrilerle sınırı olan yüzeylerin alanlarını, doğrularla sınırı olan yüzeylerin alanlarıyla karşılaştırıyorlardı. Bir yüzeyi kareleştirme, göz önüne alınan yüzeyin alanına eşit alandaki bir kareyi cetvel ve pergelle çizmektir. Oysa, bu çizim bir daire içinde olanaksızdır; şu sebeple a karenin kenarını d dairenin çapını gösterdiğine gore a2: d2 = t : 4 olması gerekir; dolayısıyla daireyi kareleştirme t sayısının kıymetini aramaya eşdeğerdir; x nin üstünlüğünü, bilinmiş olduğu şeklinde 1882'de Lindemann gösterdi. Eudoksos, Eukleides ve Arkhi- medes'in geliştirdiği tüketme yöntemi, Yunanlıların bir A yüzeyinin alanını, A dan olduğunca azca değişik ortalama bir yüzey çizerek hesaplamalarını sağlıyordu. Arkhi- medes bu yöntemi bir parabol parçasını kareleştirmede kullandı. XVIII. yy.'da bu yöntem integral hesabının doğmasını sağlamış oldu.
—Mat. çözlm. Belirli bir integrali hesaplama ya da bir alanı belirleme. (Bk. ansikl. böl.) || Daireyi kareleştirme, verilen bir dairenin alanına eşit alanı olan bir karenin kenarını cetvel ya da pergelle belirleme. (Problemin çözümü yoktur.)
—Says. çözlm. İNTEGRALLEMEnin eşanlamlısı. (Bu deyim, bir ya da çok değişkenli fonksiyonların integrallerini tam ya da ortalama olarak hesaplamada olmasıyla birlikte, diferansiyel denklemlerin, gene tam ya da ortalama olarak çözümlerini bulmada da kullanılır.)
—ANSİKL. Mat. çözlm. Eski Yunanlılar, alanların ölçülerini hesaplamıyor, bu tarz şeyleri birbiriyle karşılaştırarak oranlarını belirliyordu. Bilhassa eğrilerle sınırı olan yüzeylerin alanlarını, doğrularla sınırı olan yüzeylerin alanlarıyla karşılaştırıyorlardı. Bir yüzeyi kareleştirme, göz önüne alınan yüzeyin alanına eşit alandaki bir kareyi cetvel ve pergelle çizmektir. Oysa, bu çizim bir daire içinde olanaksızdır; şu sebeple a karenin kenarını d dairenin çapını gösterdiğine gore a2: d2 = t : 4 olması gerekir; dolayısıyla daireyi kareleştirme t sayısının kıymetini aramaya eşdeğerdir; x nin üstünlüğünü, bilinmiş olduğu şeklinde 1882'de Lindemann gösterdi. Eudoksos, Eukleides ve Arkhi- medes'in geliştirdiği tüketme yöntemi, Yunanlıların bir A yüzeyinin alanını, A dan olduğunca azca değişik ortalama bir yüzey çizerek hesaplamalarını sağlıyordu. Arkhi- medes bu yöntemi bir parabol parçasını kareleştirmede kullandı. XVIII. yy.'da bu yöntem integral hesabının doğmasını sağlamış oldu.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR