MENSİM a. (ar. mensim). Esk. 1. Yol. 2. İz, emare. 3. Deve tırnağı. Kaynak: Büyük Larousse
MENSİM a. (ar. mensim). Esk.
1. Yol.
2. İz, emare.
3. Deve tırnağı.
1. Yol.
2. İz, emare.
3. Deve tırnağı.
Kaynak: Büyük Larousse
MENSİM a. (ar. mensim). Esk. 1. Yol. 2. İz, emare. 3. Deve tırnağı. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR