MERSüS sıf. (ar reşâş, kurşunrengi'nden merşüş). Esk. 1. Kurşun madeniyle sağlamlaştırılmış. 2. Sağlam, dayanıklı: Bünyan-ı mers...
MERSüS sıf. (ar reşâş, kurşunrengi'nden merşüş). Esk.
1. Kurşun madeniyle sağlamlaştırılmış.
2. Sağlam, dayanıklı: Bünyan-ı mersus (sağlam yapı).
1. Kurşun madeniyle sağlamlaştırılmış.
2. Sağlam, dayanıklı: Bünyan-ı mersus (sağlam yapı).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR