MüHTEFİ sıf. (ar. mürteti). Esk. 1. Yükselen, yücelen. 2. Yüksek, yüce: "...bir tufanı sâni vukua gelür ise üstüne çıkıp can ku...
MüHTEFİ sıf. (ar. mürteti). Esk.
1. Yükselen, yücelen.
2. Yüksek, yüce: "...bir tufanı sâni vukua gelür ise üstüne çıkıp can kurtarmak için oldukça mürtefi bir kule inşasına karar vermişler ve bu kuleyi göğe kadar yükseltmek azmine düşmüşler idi" (Ahmet Mithat, XIX. yy.), "...nıhunun bülent ve mürteti vakanyla yaşayan öyleki büyük bir sefil idi ki..." (Neyzen Tevfik).
1. Yükselen, yücelen.
2. Yüksek, yüce: "...bir tufanı sâni vukua gelür ise üstüne çıkıp can kurtarmak için oldukça mürtefi bir kule inşasına karar vermişler ve bu kuleyi göğe kadar yükseltmek azmine düşmüşler idi" (Ahmet Mithat, XIX. yy.), "...nıhunun bülent ve mürteti vakanyla yaşayan öyleki büyük bir sefil idi ki..." (Neyzen Tevfik).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR