MüHTEZ sıf. (ar. mühtez). Esk. 1. Sarsılan, titreyen, titrek. 2. Zevk ve luktan yerinde duramayan, oynayan. Kaynak: Büyük Larousse...
MüHTEZ sıf. (ar. mühtez). Esk.
1. Sarsılan, titreyen, titrek.
2. Zevk ve luktan yerinde duramayan, oynayan.
1. Sarsılan, titreyen, titrek.
2. Zevk ve luktan yerinde duramayan, oynayan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR