MüLATAFA a. (ar. mülatafa). Esk. 1. Şakalaşma. 2. Güzel işlem etme, taltif: "Sultan Selim kendisine mülatafa ve itminan verdik...
MüLATAFA a. (ar. mülatafa). Esk.
1. Şakalaşma.
2. Güzel işlem etme, taltif: "Sultan Selim kendisine mülatafa ve itminan verdikten sonrasında huzurunda oturtup..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
1. Şakalaşma.
2. Güzel işlem etme, taltif: "Sultan Selim kendisine mülatafa ve itminan verdikten sonrasında huzurunda oturtup..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR