MüSTAĞNİ sıf. (ar. müstağni). Esk. 1. Elinde olanla yetinen, tokgözlü; 2. Nazlı davranan, nazlanan: "Ta uzaktan bana bakmaktas...
MüSTAĞNİ sıf. (ar. müstağni). Esk.
1. Elinde olanla yetinen, tokgözlü;
2. Nazlı davranan, nazlanan: "Ta uzaktan bana bakmaktasınız, müstağni" (Tevfik Fikret).
3. ihtiyacı olmayan, gerek duymayan: "Müstağnidir günah ü taatten Hak" (Y. K. Beyatlı).
4. Yanıtlamaya gerek duyulmayan mektup vb. için kullanılır.
1. Elinde olanla yetinen, tokgözlü;
2. Nazlı davranan, nazlanan: "Ta uzaktan bana bakmaktasınız, müstağni" (Tevfik Fikret).
3. ihtiyacı olmayan, gerek duymayan: "Müstağnidir günah ü taatten Hak" (Y. K. Beyatlı).
4. Yanıtlamaya gerek duyulmayan mektup vb. için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
müstağni
ödat, eskimiş (müstağni) Arapça mustağni
1. elinde olanla yetinen, doygun.
2. mecaz Nazlı davranan.
3. tok gözlü, çekingen, başkalarından bir şey beklemeyen.
ödat, eskimiş (müstağni) Arapça mustağni
1. elinde olanla yetinen, doygun.
2. mecaz Nazlı davranan.
3. tok gözlü, çekingen, başkalarından bir şey beklemeyen.
YORUMLAR