MüSTAHFIZ sıf. (ar. müstahfız). Esk. Korumuş olan, koruyucu. —Ask. ve Kur. tar. OsmanlI devletinde ülke içindeki kalelerde görevl...
MüSTAHFIZ sıf. (ar. müstahfız). Esk. Korumuş olan, koruyucu.
—Ask. ve Kur. tar. OsmanlI devletinde ülke içindeki kalelerde görevli ocak askeri. (Yeniçerilik ortadan kaldırıldıktan [1826] sonrasında müstahfızlar, sadece mühim seferler esnasında orduya çağrılırlar, diğeri zamanlarda kendi işleriyle uğraşırlardı.)
—Tanzimat'tan sonrasında, redif teşkilatının en yaşlı grubunda bulunan yedeklere verilen ad. || Müstahfız tımarı, müstahfızlık hizmetinde bulunanlara verilen tımar. (Yeniçeriliğin ortadan kaldırılmasıyla müstahfızlığa da son verildiği için, müstahfız tımarı da tarihe karıştı. Sonradan müstahfızlar, sadece harpte ya da gerektiğinde askere çağrıldıklarından, bu gibilere yalnız hizmette bulundukları sırada maaş ve tayın bağlanırdı.)
—Ask. ve Kur. tar. OsmanlI devletinde ülke içindeki kalelerde görevli ocak askeri. (Yeniçerilik ortadan kaldırıldıktan [1826] sonrasında müstahfızlar, sadece mühim seferler esnasında orduya çağrılırlar, diğeri zamanlarda kendi işleriyle uğraşırlardı.)
—Tanzimat'tan sonrasında, redif teşkilatının en yaşlı grubunda bulunan yedeklere verilen ad. || Müstahfız tımarı, müstahfızlık hizmetinde bulunanlara verilen tımar. (Yeniçeriliğin ortadan kaldırılmasıyla müstahfızlığa da son verildiği için, müstahfız tımarı da tarihe karıştı. Sonradan müstahfızlar, sadece harpte ya da gerektiğinde askere çağrıldıklarından, bu gibilere yalnız hizmette bulundukları sırada maaş ve tayın bağlanırdı.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR