MüTECASİR sıf. (ar. mütecasir). Esk. 1. Yiğitlik gösteren, cesaret eden. 2. Bir şeye yeltenen. 3. Mütecasir olmak, yiğitlik gösterm...
MüTECASİR sıf. (ar. mütecasir). Esk.
1. Yiğitlik gösteren, cesaret eden.
2. Bir şeye yeltenen.
3. Mütecasir olmak, yiğitlik göstermek; bir şeye yeltenmek: "... beyan ve işara mütecâsir olduğumdan..." (M. Reşit Paşa, XIX. yy.).
1. Yiğitlik gösteren, cesaret eden.
2. Bir şeye yeltenen.
3. Mütecasir olmak, yiğitlik göstermek; bir şeye yeltenmek: "... beyan ve işara mütecâsir olduğumdan..." (M. Reşit Paşa, XIX. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse
mütecasir
ödat, eskimiş (müteca:sir) Arapça muteasir
ödat, eskimiş (müteca:sir) Arapça muteasir
- Yeltenen, cüret eden.
YORUMLAR