MüTECEBBİR sıf. (ar. mütecebbiı). Esk. 1. Zor kullanan, ceberrüt: "Çıkar-i zâtiyenizi düşünür bir mütekebbir ve mütecebbir pren...
MüTECEBBİR sıf. (ar. mütecebbiı). Esk.
1. Zor kullanan, ceberrüt: "Çıkar-i zâtiyenizi düşünür bir mütekebbir ve mütecebbir prens iken..." (Yusuf Kâmil Paşa, XIX. yy.).
2. Kibirli.
1. Zor kullanan, ceberrüt: "Çıkar-i zâtiyenizi düşünür bir mütekebbir ve mütecebbir prens iken..." (Yusuf Kâmil Paşa, XIX. yy.).
2. Kibirli.
Kaynak: Büyük Larousse
mütecebbir
- ceberrüt, zor kullanan, cebir meydana getiren; kibirlenen.
- cebreden, ceberrüt, zorlayan.
YORUMLAR