MüVECCEH sıf (ar teveccühten mü- vecceh). Esk. 1. Yüzü bir yöne dönmüş olan 2. Her insanın beğenmiş olduğu, makbul görmüş olduğu. ...
MüVECCEH sıf (ar teveccühten mü- vecceh). Esk.
1. Yüzü bir yöne dönmüş olan
2. Her insanın beğenmiş olduğu, makbul görmüş olduğu.
—Esk. mat. Yönlü. || Müvecceh kıta-yı müstakim, yönlü doğru parçası.
1. Yüzü bir yöne dönmüş olan
2. Her insanın beğenmiş olduğu, makbul görmüş olduğu.
—Esk. mat. Yönlü. || Müvecceh kıta-yı müstakim, yönlü doğru parçası.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR