NEFİY a. (ar. nefy). Esk. 1. Sürgün etme, sürme. 2. inkâr etme. 3. Nefy etmek - NEFYETMEK. *Esk. dilbilg. Olumsuzluk. || Nefy edat...
NEFİY a. (ar. nefy). Esk.
1. Sürgün etme, sürme.
2. inkâr etme.
3. Nefy etmek - NEFYETMEK.
*Esk. dilbilg. Olumsuzluk. || Nefy edatı, edat-ı nefy, fiilerde olumsuzluk anlamı veren ilgeç.
*İsi. huk. Suçlunun suçu işlediği yerden, kendisinin ve suçtan zarar görenin oturmuş olduğu yerden uzak bir yere sürgün edilmesi. || Nefy-i mülk, bir malın başkalarına ait bulunduğunu söyleme.
1. Sürgün etme, sürme.
2. inkâr etme.
3. Nefy etmek - NEFYETMEK.
*Esk. dilbilg. Olumsuzluk. || Nefy edatı, edat-ı nefy, fiilerde olumsuzluk anlamı veren ilgeç.
*İsi. huk. Suçlunun suçu işlediği yerden, kendisinin ve suçtan zarar görenin oturmuş olduğu yerden uzak bir yere sürgün edilmesi. || Nefy-i mülk, bir malın başkalarına ait bulunduğunu söyleme.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR