tuhaftır ki, Hâlâ gerçek olduğuna inanıyo...
Çocukken Rahmetli Anneannem bir hikaye anlatırdı, ve ben o hikayenin gerçek olduğuna inanırdım…
tuhaftır ki, Hâlâ gerçek olduğuna inanıyorum……
Karlı bir günde ormanda bir oduncu kestiği ağaçtan düşüp bayılır,
onu baygın halde gören Ayı sırtına alıp inine götürür..
Adam kendine gelince, ıslandığı için üşüyüp titrer,
ayı onu böyle görünce şefkatle ısınması için ona sarılır,
adam ayının kokusundan tiksinir, yüzünü buruşturarak …“üff” der..
Adam günler sonra iyileşir.. baltayıda mağaraya getiren ayı, adama baltayı gösterir,
“ya sen benim omuzuma, ya ben senin omuzuna baltayı vurup yaralayacağız"diye anlatır işaretle…
Oduncu, sen vurma ben vurayım der,
ayının omuzuna baltayı vurup yaralar,
ayı omuzunu tutup gider…
Aylar geçer, bir gün oduncu ormanda odun yaparken ayı gelip karşısında durur,
omuzunu gösterip,
"bak baltanın yarası geçti kapandı diye gösterir.
” AMA “ÜFF” DEYİP SURATINI BURUŞTURDUĞUNU HATIRLATIR VE KALBİNİ GÖSTERİP “O HALA BURDA GEÇMEDİ” DER….
“Kılıçların açtığı yaralar iyileşir,Dilin açtığı yara iyileşmez..”
YORUMLAR