MUGNİ sıf. (ar. iğnS"dan muğni). Esk. 1. Zengin eden. 2. Doyuran, başka şeye gerek duyurmayan. MUGNİ a. Müz 1. Safiyüttin Urme...
MUGNİ sıf. (ar. iğnS"dan muğni). Esk.
1. Zengin eden.
2. Doyuran, başka şeye gerek duyurmayan.
MUGNİ a. Müz
1. Safiyüttin Urmevi'nin buluşu olan ut benzeri çalgı.
2. Evliya Çelebi'nin, Seyahatnamesinde sözünü ettiği kanun benzeri çalgı. (Çelebi'ye göre, XVIII. yy.'ın ortalarında İstanbul'da da kullanılan bir Batı Anadolu çalgısıdır.)
Kaynak: Büyük Larousse
1. Zengin eden.
2. Doyuran, başka şeye gerek duyurmayan.
MUGNİ a. Müz
1. Safiyüttin Urmevi'nin buluşu olan ut benzeri çalgı.
2. Evliya Çelebi'nin, Seyahatnamesinde sözünü ettiği kanun benzeri çalgı. (Çelebi'ye göre, XVIII. yy.'ın ortalarında İstanbul'da da kullanılan bir Batı Anadolu çalgısıdır.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR