Çocuklarda Adım atma Küçük Adımların İlk Serüveni O tombul ayaklar, o boncuk parmaklar ne de tatlıdır. Onları öpmeye duyamazsınız. ...
Çocuklarda Adım atma
Küçük Adımların İlk Serüveni
O tombul ayaklar, o boncuk parmaklar ne de tatlıdır. Onları öpmeye duyamazsınız. Ve bu sevgi seremonisinin her defasında o sempatik ayakların sahibi küçüğünüzün küçücük adımlarla size doğru, "Anneciğimmm" ya da "Babacığımmm" diyerek koşacağının hayalini kurarsınız. Hayatınız süresince unutamayacağınız bu güzel gelişme esnasında karşılaşabileceğiniz durumlara evvel hazırlıklı olmanız, bu süreci rahat ve rahat geçirmeniz için önemlidir.
Çocuklar hangi ayda yürür?
Evlatların büyük bölümü ilk adımlarını 11 ile 14 ay içinde atmaya başlar. Fakat yürüyebilme yaşı başka gelişim evreleri benzer biçimde, çocuklar içinde da büyük farklılıklar gösterir. Bir takım çocuklar, 8-9. aylarında yürümeye başlarken, bazıları ise 16. ayda yürüyebilir. Bu durumda aileler, evlatları hakkında endişelenerek gelişme geriliği olup olmadığını merak eder. Fakat, daima akılda tutulması ihtiyaç duyulan mevzu, gelişim evrelerinin sıhhatli çocuklar içinde çok farklılık gösterebildiğidir, mesela bir takım çocuklar 11. ayda yürümeye başlarken, bazıları ise hiçbir sorun olmadığı halde 18. ayına kadar yürüyemeyebilir.
Evladınız hala yürümüyorsa
Evlatların yüzde 90'ı, 15. ayına kadar yürür, fakat bu ayda olması durumunda hala yürüyemeyen çocuklar, muayene edilerek bir probleminin olup olmadığı değerlendirilmelidir.
Çocuklarda adım atma gecikmesi, kimi zaman motivasyon eksikliğine, hareketlerinin kısıtlanmasına bağlı olabiliyor. Fazla şişman ya da zamanından ilkin doğan çocuklar yürümeye daha geç başlayabiliyor. Motor becerilerin gecikmesine yol açan başlıca hastalıklar nöromuskuler problemlerdir. Bu tür şeyler içinde serebral palsi (spastisite) benzer biçimde beynimiz lı olanları, sipina bifida benzer biçimde omurilik lezyonları, spinal muskuler atrofı ya da myopatiler benzer biçimde kas hastalıklarını sayabiliriz. Adım atma gecikmesi ile beraber başka gelişim bozuklukları da var ise da (görme ve işitme benzer biçimde), mental bozukluklar araştırılmalıdır. Hipotoni olarak adlandırılan kas gevşekliği, yeni doğan bebeklerde ya da süt çocuklarında görülebilen ve yürümede gecikmeyle kendini gösterebilen bir durumdur. Sebebi çok değişken olabileceğinden, doğum öncesinden anneye ihtimaller içinde hastalıklara dair sorular sorulmalı, gerektiğinde metabolik hastalıklara dair laboratuar tetkikleri yapılmalıdır.
Uzmana gidilmesi ihtiyaç duyulan durumlar
Anne ve babalar, evlatların değişik becerileri, değişik zamanlarda kazanabileceği gerçeğini unutmamalıdır. Bununla beraber, hastalıklarda daima erken teşhis mühim olduğundan, çocuklarında fizyolojik bir gecikmeden kaygı duyduklarında, diger çocuklarla kıyaslamaktan ziyade, bu konuyu doktorlarıyla tartışmaları gerekir. Hamilelik döneminden başlayıp doğum süresince ve yenidoğan döneminde yaşanmış olan sıhhat problemleri ve bu nedenlerden dolayı yürümede gecikme var ise, çocuğun daha dikkatli değerlendirilmesi gerekir. Mesela hamilelikte geçirilen virüs enfeksiyonları, prematüre ya da zor doğum, kan değişimi gerektiren ağırbaşlı yenidoğan sarılığı olmuşsa, bunların çocuğun gelişimine tesiri araştırılabilir. Evlatların gelişimi, oturma, emekleme, adım atma benzer biçimde kaba motor hareketleriyle sınırı olan değildir. Ufak cisimleri soruşturma, küpleri üst üste koyma benzer biçimde el becerilerini içeren ince motor hareketler, dil gelişimi (agulama, hece tekrarı, kelime söyleme) ve sosyalleşme çocuğun gelişimi değerlendirilirken göz önünde bulundurulmalıdır. Eğer çocukta adım atma gecikmesiyle beraber başka alanlarda da gerilik fark edilmişse daha dikkatli olmak gereklidir.
Adım atması gecikirse yapmanız gerekenler...
* Çocuğun ellerinden tutarak adım atması için kucak kucak fırsat yaratın.
* Mobilyalara tutunmasını engellemeyin, fakat yardım almış olduğu eşyaların sağlamlığından güvenilir olun.
* Yürümek istemezse ona kızmayın.
* Bacak kaslarını güçlendirici oyunlar oynayın.
* Gününün çoğunu mama sandalyesinde, pusette ya da oyun parkında geçirmesine izin vermeyin.
* Evde çıplak ayakla ya da kaymayan çoraplarla gezmesine izin verin.
* Ağır, sıkı ayakkabılar giydirmeyin.
* Adım atmaya çalıştığında eline minik bir oyuncak vererek çocuğun dikkatini adım atma dışına kaydırın ya da ona yakın bir yerde yere oturarak, elinizdeki oyuncağa gelmesi için onu teşvik edin.
* Yürüteç kullanmayın. Yürüteç, çocuğun kendi başına hareket etmeyi öğrenmesini geciktirir. Bununla birlikte yürüteçle beraber bilhassa kafa ve boyun yaralanmalarına neden olan kazalar olabilir.
Bücün bunlara karşın çocuk tutunarak vücudunu yukarıya çekmiyorsa ya da kendi başına ayakta kalmak istemiyorsa, bu vaziyet onun hala yürümeye hazır olmadığını gösterir.
Pabuç seçerken...
Küçük Adımların İlk Serüveni
O tombul ayaklar, o boncuk parmaklar ne de tatlıdır. Onları öpmeye duyamazsınız. Ve bu sevgi seremonisinin her defasında o sempatik ayakların sahibi küçüğünüzün küçücük adımlarla size doğru, "Anneciğimmm" ya da "Babacığımmm" diyerek koşacağının hayalini kurarsınız. Hayatınız süresince unutamayacağınız bu güzel gelişme esnasında karşılaşabileceğiniz durumlara evvel hazırlıklı olmanız, bu süreci rahat ve rahat geçirmeniz için önemlidir.
Çocuklar hangi ayda yürür?
Evlatların büyük bölümü ilk adımlarını 11 ile 14 ay içinde atmaya başlar. Fakat yürüyebilme yaşı başka gelişim evreleri benzer biçimde, çocuklar içinde da büyük farklılıklar gösterir. Bir takım çocuklar, 8-9. aylarında yürümeye başlarken, bazıları ise 16. ayda yürüyebilir. Bu durumda aileler, evlatları hakkında endişelenerek gelişme geriliği olup olmadığını merak eder. Fakat, daima akılda tutulması ihtiyaç duyulan mevzu, gelişim evrelerinin sıhhatli çocuklar içinde çok farklılık gösterebildiğidir, mesela bir takım çocuklar 11. ayda yürümeye başlarken, bazıları ise hiçbir sorun olmadığı halde 18. ayına kadar yürüyemeyebilir.
Evladınız hala yürümüyorsa
Evlatların yüzde 90'ı, 15. ayına kadar yürür, fakat bu ayda olması durumunda hala yürüyemeyen çocuklar, muayene edilerek bir probleminin olup olmadığı değerlendirilmelidir.
Çocuklarda adım atma gecikmesi, kimi zaman motivasyon eksikliğine, hareketlerinin kısıtlanmasına bağlı olabiliyor. Fazla şişman ya da zamanından ilkin doğan çocuklar yürümeye daha geç başlayabiliyor. Motor becerilerin gecikmesine yol açan başlıca hastalıklar nöromuskuler problemlerdir. Bu tür şeyler içinde serebral palsi (spastisite) benzer biçimde beynimiz lı olanları, sipina bifida benzer biçimde omurilik lezyonları, spinal muskuler atrofı ya da myopatiler benzer biçimde kas hastalıklarını sayabiliriz. Adım atma gecikmesi ile beraber başka gelişim bozuklukları da var ise da (görme ve işitme benzer biçimde), mental bozukluklar araştırılmalıdır. Hipotoni olarak adlandırılan kas gevşekliği, yeni doğan bebeklerde ya da süt çocuklarında görülebilen ve yürümede gecikmeyle kendini gösterebilen bir durumdur. Sebebi çok değişken olabileceğinden, doğum öncesinden anneye ihtimaller içinde hastalıklara dair sorular sorulmalı, gerektiğinde metabolik hastalıklara dair laboratuar tetkikleri yapılmalıdır.
Uzmana gidilmesi ihtiyaç duyulan durumlar
Anne ve babalar, evlatların değişik becerileri, değişik zamanlarda kazanabileceği gerçeğini unutmamalıdır. Bununla beraber, hastalıklarda daima erken teşhis mühim olduğundan, çocuklarında fizyolojik bir gecikmeden kaygı duyduklarında, diger çocuklarla kıyaslamaktan ziyade, bu konuyu doktorlarıyla tartışmaları gerekir. Hamilelik döneminden başlayıp doğum süresince ve yenidoğan döneminde yaşanmış olan sıhhat problemleri ve bu nedenlerden dolayı yürümede gecikme var ise, çocuğun daha dikkatli değerlendirilmesi gerekir. Mesela hamilelikte geçirilen virüs enfeksiyonları, prematüre ya da zor doğum, kan değişimi gerektiren ağırbaşlı yenidoğan sarılığı olmuşsa, bunların çocuğun gelişimine tesiri araştırılabilir. Evlatların gelişimi, oturma, emekleme, adım atma benzer biçimde kaba motor hareketleriyle sınırı olan değildir. Ufak cisimleri soruşturma, küpleri üst üste koyma benzer biçimde el becerilerini içeren ince motor hareketler, dil gelişimi (agulama, hece tekrarı, kelime söyleme) ve sosyalleşme çocuğun gelişimi değerlendirilirken göz önünde bulundurulmalıdır. Eğer çocukta adım atma gecikmesiyle beraber başka alanlarda da gerilik fark edilmişse daha dikkatli olmak gereklidir.
Adım atması gecikirse yapmanız gerekenler...
* Çocuğun ellerinden tutarak adım atması için kucak kucak fırsat yaratın.
* Mobilyalara tutunmasını engellemeyin, fakat yardım almış olduğu eşyaların sağlamlığından güvenilir olun.
* Yürümek istemezse ona kızmayın.
* Bacak kaslarını güçlendirici oyunlar oynayın.
* Gününün çoğunu mama sandalyesinde, pusette ya da oyun parkında geçirmesine izin vermeyin.
* Evde çıplak ayakla ya da kaymayan çoraplarla gezmesine izin verin.
* Ağır, sıkı ayakkabılar giydirmeyin.
* Adım atmaya çalıştığında eline minik bir oyuncak vererek çocuğun dikkatini adım atma dışına kaydırın ya da ona yakın bir yerde yere oturarak, elinizdeki oyuncağa gelmesi için onu teşvik edin.
* Yürüteç kullanmayın. Yürüteç, çocuğun kendi başına hareket etmeyi öğrenmesini geciktirir. Bununla birlikte yürüteçle beraber bilhassa kafa ve boyun yaralanmalarına neden olan kazalar olabilir.
Bücün bunlara karşın çocuk tutunarak vücudunu yukarıya çekmiyorsa ya da kendi başına ayakta kalmak istemiyorsa, bu vaziyet onun hala yürümeye hazır olmadığını gösterir.
Pabuç seçerken...
Ilk olarak ayakkabının rahatlığı, uzunluğu, genişliği ve yüksekliğine uyanık olmak gerekiyor. Uygun boyutta olmayan ayakkabılar; cırnak batması, çekiç parmak, nasır benzer biçimde hastalıklara niçin oluyor. Evlatların süratli gelişme dönemlerinde her 3-4 ayda bir yeni pabuç ihtiyacı olabiliyor. 16 ay altında çocuklarda, ayak 2 ayda 2 numara büyüyebiliyor. 16-24. aylarda ayaklar 3 ayda 2 numara büyürken, 24-36 aylık minik çocuklarda 4 ayda 2 numara, 2 yaşından sonrasında 4-6 ayda 2 numara büyüyor. Evlatların yüzde 7()'i D ya da E genişliğinde pabuç giyebiliyor. Adam evlatların büyük bölümü E genişlikçe, kız evlatların büyük bölümü D genişlikte pabuç giyerler. Hazır ayakkabıların büyük bölümü kafi genişliğe haiz oluyor. Yükseklik denetim edilirken parmak üstlerine baskı olmaması ve parmakların daha rahat hareket kolaylığı sağlamasına dikkat edilmelidir. Pabuç ilk alındığından itibaren rahat olmalıdır. Eğer yeni ayakkabılarda rahatlık için küçük çapta yumuşama ya da eskime gerekiyorsa o pabuç evladınız için uygun değildir.
Ayakkabının yapısına dikkat edin!
üst parça: Ayakkabının üst kısmı ten, kanvas ya da delikli bir materyalden yapılmış olmalıdır. Bu bölgenin hava geçiren, terleme ile ayakta oluşan nemi dışarı atabilen malzemeden yapılmış olması önemlidir. Plastik benzer biçimde suni maddelerden kaçınılmalıdır.
Taban içi: Taban içinin ter emici bir maddeden yapılmış olduğundan güvenilir olunmalıdır. İç kısmı destekli taban tercih edebilirsiniz. Aslına bakarsak evlatların büyük bölümü bu şekilde bir desteğe gereksinim duymazlar. 18 ay alt kısmındaki bebeklerin derhal hepsi düz tabandır. Taban iç girintisi tam olarak 6-8 yaşlarında oluşur.
Taban altı: Taban malzemesi yerde sağlam duran, kaymayan ve esnek bir malzemeden yapılmış olmalıdır. Sert ve yüksek tabanlar minik çocuklarda sendeleme ve düşmeye niçin olabileceğinden kaçınılmalıdır.
Topuk: Bebeklerde ayakkabıda topuğa gereksinim yoktur. Düz taban yürümeye yeni süregelen bebeklerde yürümeyi kolaylaştırır. Daha büyük çocuklarda 2 santimi geçmeyen topuklar kullanılabilir. Daha yüksek topuklar, ayağın öne doğru kayarak parmakların bükülmesine niçin olur.
Ayakkabının yapısına dikkat edin!
üst parça: Ayakkabının üst kısmı ten, kanvas ya da delikli bir materyalden yapılmış olmalıdır. Bu bölgenin hava geçiren, terleme ile ayakta oluşan nemi dışarı atabilen malzemeden yapılmış olması önemlidir. Plastik benzer biçimde suni maddelerden kaçınılmalıdır.
Taban içi: Taban içinin ter emici bir maddeden yapılmış olduğundan güvenilir olunmalıdır. İç kısmı destekli taban tercih edebilirsiniz. Aslına bakarsak evlatların büyük bölümü bu şekilde bir desteğe gereksinim duymazlar. 18 ay alt kısmındaki bebeklerin derhal hepsi düz tabandır. Taban iç girintisi tam olarak 6-8 yaşlarında oluşur.
Taban altı: Taban malzemesi yerde sağlam duran, kaymayan ve esnek bir malzemeden yapılmış olmalıdır. Sert ve yüksek tabanlar minik çocuklarda sendeleme ve düşmeye niçin olabileceğinden kaçınılmalıdır.
Topuk: Bebeklerde ayakkabıda topuğa gereksinim yoktur. Düz taban yürümeye yeni süregelen bebeklerde yürümeyi kolaylaştırır. Daha büyük çocuklarda 2 santimi geçmeyen topuklar kullanılabilir. Daha yüksek topuklar, ayağın öne doğru kayarak parmakların bükülmesine niçin olur.
Kaynak: Bebeğim Dergisi
Yaya kaldırımlı yollarda adım atma davranışları nedir?
Çocuklarda Aksama ve Adım atma Güçlüğü
Kaz Adımı Nedir?
YORUMLAR