1. Denemenin mevzusunda herhangi bir sınırlama yoktur. 2. Çoğu zaman edebiyat, sanat, ilim ve felsefe mevzularında yazılır. 3. Yazarın ele a...
1. Denemenin mevzusunda herhangi bir sınırlama yoktur.
2. Çoğu zaman edebiyat, sanat, ilim ve felsefe mevzularında yazılır.
3. Yazarın ele almış olduğu mevzuyu iyice kavramış olması ve derinliğine işlemesi gerekir.
4. Tecrübe etme durumunda yazılmış öykü ve roman türleri de vardır.
5. Öğretici metinlerdir.
6. Denemede mevzu özgürce seçilir.
7. İnsanı ve toplumu ilgilendiren her şey (yaşam, ölüm, sevgi, felsefe, din, ahlak, töre, politika, ilim vb.) denemenin mevzusu olabilir.
8. Tecrübe etme yazarı kendisiyle konuşur benzer biçimde yazar.
9. Yazar dili doğru ve güzel kullanır.
10. Fikir ufku geniş ve kendine özgü bilgi birikimine haizdir.
11. Kendi hislerinin haricinde başkalarına ait düşüncelerine de saygı duyar.
12. Denemeci ele almış olduğu mevzuyu içtenlikle anlatır.
13. Denemeci, adi bir anlatıma inmeden terim ve felsefi kavramların ağırlığından uzak bir üslubu tercih eder.
14. Denemeci, denemenin sonunda kati bir yargıya, bir sonuca varmak gayesinde değildir.
15. Tecrübe etme, herhangi bir mevzuda düşündürücü, öğretici, inandırıcı ve ufuk açıcıdır.
16. Tecrübe etme rahat okunan bir fikir yazısıdır.
17. Denemecinin öne sürülen her fikir ya da savı doğrulama, kanıtlama benzer biçimde bir kaygısı yoktur. Tecrübe etme, yazı ve eleştiriden bu yönüyle ayrılır.
18. Tecrübe etme yazarı bir sürü kaynaktan beslenir. Felsefi, sosyolojik, zamanı tema ve olayların yanında bilimsel veriler ve ünlü kişilerin özdeyişleri olabilir. Gene de denemeci seçtiği mevzuyu değişik bir yaklaşımla işler.
YORUMLAR