Düzce Düzce il merkezi 39051 dakika kuzey enlemi ile 31008 dakika Doğu boylamında yer alır. Türkiye''nin illeri arasında...
Düzce
Düzce il merkezi 39051 dakika kuzey enlemi ile 31008 dakika Doğu boylamında yer alır.
Türkiye''nin illeri arasındaki yeri, Bolu ili topraklarının batı ve kuzeyinde Sakarya ilinin doğusunda ve Zonguldak İlinin güneybatısında yer alır. Kuzeyinde Karadeniz ile sınırdır. Diğer illerle sınırlarını tabii sınırlar oluşturur. Bu sınırlar kuzeybatıda Sakarya ile Melen Çayı, batı ve güneyde dağların üst kısımları oluşturur. Deniz seviyesinden yüksekliği 160 metre kadardır. Güneydeki bu dağlar, batıdan doğuya Keremali, Elmacık, Güney Bolu ve Sünnice dağlarıdır.
Yollara göre doğu-batı yönünde uzanan D-100 karayolu ile TEM otobanı üzerinde yer alır. Bu yollar il merkezinden geçer. Bu konumu ile Avrupa-Asya arasında transit yol üzerindedir. D-100 karayolu il merkezinden ayrılarak Akçakoca ilçesi üzerinden Zonguldak İline bağlanır. Düzce bu konumu ile yol kavşağı şehridir.
Düzce''nin kuzeyinde Akçakoca, kuzeydoğusunda Yığılca, kuzeybatısında Çilimli ve Cumayeri, batısında Gümüşova ile güneydoğusunda Gölyaka ilçeleri yer alır.
Düzce''nin tarihi 14. yy''dan daha gerisine dayanmamaktadır. Ancak Düzce'nin 8 km kuzeyinde yeralan Konuralp kasabasının tarihi MÖ 3. yy'' a kadar dayanmaktadır. Konuralp''in mevcut arkeolojik eserlerden saptandığı kadarıyla zengin bir tarihi vardır. Konuralp M.Ö. 74 yılına kadar Bilecik, Bolu, Kocaeli ve Sakarya şehirlerini kaplayan bir alanda hakimiyet süren BITHYNIA Devleti''nin önemli şehirlerinden birisiydi ve adıda ''Prusias Pros Hypios (Melen Kenarındaki Prusias)''dı. M.Ö. yılında, kısa bir süre Pontus istilasına uğrayan şehir, aynı yıl Roma hakimiyetine girdi.
Roma devrinde şehir Latin kültürünün tesiri altında kaldı, adıda '' Prusias ad Hypium'' olarak değişti. Roma devrinde şehirde Hıristiyanlık hakimiyeti hüküm sürdü. 395''de Roma İmparatorluğu ikiye bölününce şehir Doğu Roma İmparatorluğu'nun sınırları içinde kaldı.
Osman Gazi''nin komutanlarından Konuralp Bey, Düzce ve çevresini Osmanlı topraklarına katma emrini aldı. Bunun üzerine 1321-1323 yılları arasında bu yöredeki Bizans tekfurları ile yaptığı savaş sonunda DüZBAZAR (Düzce Ovası)'ı ve Bizans Prusias''ını fethetti....
.
Türkiye''nin illeri arasındaki yeri, Bolu ili topraklarının batı ve kuzeyinde Sakarya ilinin doğusunda ve Zonguldak İlinin güneybatısında yer alır. Kuzeyinde Karadeniz ile sınırdır. Diğer illerle sınırlarını tabii sınırlar oluşturur. Bu sınırlar kuzeybatıda Sakarya ile Melen Çayı, batı ve güneyde dağların üst kısımları oluşturur. Deniz seviyesinden yüksekliği 160 metre kadardır. Güneydeki bu dağlar, batıdan doğuya Keremali, Elmacık, Güney Bolu ve Sünnice dağlarıdır.
Yollara göre doğu-batı yönünde uzanan D-100 karayolu ile TEM otobanı üzerinde yer alır. Bu yollar il merkezinden geçer. Bu konumu ile Avrupa-Asya arasında transit yol üzerindedir. D-100 karayolu il merkezinden ayrılarak Akçakoca ilçesi üzerinden Zonguldak İline bağlanır. Düzce bu konumu ile yol kavşağı şehridir.
Düzce''nin kuzeyinde Akçakoca, kuzeydoğusunda Yığılca, kuzeybatısında Çilimli ve Cumayeri, batısında Gümüşova ile güneydoğusunda Gölyaka ilçeleri yer alır.
Düzce''nin tarihi 14. yy''dan daha gerisine dayanmamaktadır. Ancak Düzce'nin 8 km kuzeyinde yeralan Konuralp kasabasının tarihi MÖ 3. yy'' a kadar dayanmaktadır. Konuralp''in mevcut arkeolojik eserlerden saptandığı kadarıyla zengin bir tarihi vardır. Konuralp M.Ö. 74 yılına kadar Bilecik, Bolu, Kocaeli ve Sakarya şehirlerini kaplayan bir alanda hakimiyet süren BITHYNIA Devleti''nin önemli şehirlerinden birisiydi ve adıda ''Prusias Pros Hypios (Melen Kenarındaki Prusias)''dı. M.Ö. yılında, kısa bir süre Pontus istilasına uğrayan şehir, aynı yıl Roma hakimiyetine girdi.
Roma devrinde şehir Latin kültürünün tesiri altında kaldı, adıda '' Prusias ad Hypium'' olarak değişti. Roma devrinde şehirde Hıristiyanlık hakimiyeti hüküm sürdü. 395''de Roma İmparatorluğu ikiye bölününce şehir Doğu Roma İmparatorluğu'nun sınırları içinde kaldı.
Osman Gazi''nin komutanlarından Konuralp Bey, Düzce ve çevresini Osmanlı topraklarına katma emrini aldı. Bunun üzerine 1321-1323 yılları arasında bu yöredeki Bizans tekfurları ile yaptığı savaş sonunda DüZBAZAR (Düzce Ovası)'ı ve Bizans Prusias''ını fethetti....
.
Akçakoca - Düzce
Cumayeri - Düzce
Yığılca - Düzce
Düzce'nin tarihi
Düzce'nin tarihi 14. yy'dan daha gerisine dayanmamaktadır. Ancak Düzce'nin 8 km kuzeyinde yeralan Konuralp kasabasının tarihi MÖ 3. yy' a kadar dayanmaktadır. Konuralp'in mevcut arkeolojik eserlerden saptandığı kadarıyla zengin bir tarihi vardır. Konuralp M.Ö. 74 yılına kadar Bilecik, Bolu, Kocaeli ve Sakarya şehirlerini kaplayan bir alanda hakimiyet süren Bitinya Devleti'nin önemli şehirlerinden birisiydi ve adıda 'Prusias Pros Hypios (Melen Kenarındaki Prusias)'dı. M.Ö. yılında, kısa bir süre Pontus istilasına uğrayan şehir, aynı yıl Roma hakimiyetine girdi. Roma devrinde şehir Latin kültürünün tesiri altında kaldı, adıda 'Prusias ad Hypium' olarak değişti. Roma devrinde şehirde Hıristiyanlık hakimiyeti hüküm sürdü. 395'de Roma İmparatorluğu ikiye bölününce şehir Doğu Roma İmparatorluğu'nun sınırları içinde kaldı.
Osman Gazi'nin komutanlarından Konuralp Bey, Düzce ve çevresini Osmanlı topraklarına katma emrini aldı. Bunun üzerine yılları arasında bu yöredeki Bizans tekfurları ile yaptığı savaş sonunda Düzbazar (Düzce Ovası)'ı ve Bizans Prusias'ını fethetti.
Düzce'nin ilk yöneticileri Konuralp Bey, Sungur Bey, Şemsi ve Gündüz Alp'tir.
14.yy.dan itibaren bu bölgeye Konuralp ili ve kısaca 'Konrapa' denmiştir. Konrapa Bolu'nun fethinden sonra, Bolu Sancağına bağlı bir nahiye haline geldi.
16.yy.ın ikinci yarısında Düzce kalabalık köyler tarafından 'pazar' mahali olarak seçilmiş ve o yüzdende ova ortasındaki köye 'Düzce Pazarı ' denilmiştir.
Düzce; Osmanlı İmparatorluğu döneminde donanmanın kereste gereksinimini karşılamada önemli bir rol oynamıştır. Ayrıca İstanbul'u, Sivas ve Erzurum'a bağlayan yolun üzerinde olması Düzce'nin önemini arttırmıştır.
18. ve 19. yy.da Düzce ayanların kontrolü altında yaşamıştır.
Düzce'nin ilk yöneticileri Konuralp Bey, Sungur Bey, Şemsi ve Gündüz Alp'tir.
14.yy.dan itibaren bu bölgeye Konuralp ili ve kısaca 'Konrapa' denmiştir. Konrapa Bolu'nun fethinden sonra, Bolu Sancağına bağlı bir nahiye haline geldi.
16.yy.ın ikinci yarısında Düzce kalabalık köyler tarafından 'pazar' mahali olarak seçilmiş ve o yüzdende ova ortasındaki köye 'Düzce Pazarı ' denilmiştir.
Düzce; Osmanlı İmparatorluğu döneminde donanmanın kereste gereksinimini karşılamada önemli bir rol oynamıştır. Ayrıca İstanbul'u, Sivas ve Erzurum'a bağlayan yolun üzerinde olması Düzce'nin önemini arttırmıştır.
18. ve 19. yy.da Düzce ayanların kontrolü altında yaşamıştır.
Abdülaziz ve Abdülmecit döneminde, Kafkasya'dan, Doğu Karadeniz'den, Doğu Anadolu'dan ve Rumeli'den gelen göçmenler Düzce'nin nüfusunun artmasında ve şehrin büyümesinde önemli rol oynamışlardır. Hükümet yeni gelenlere ücretsiz toprak sağlamıştır. Düzce'ye göç eden Türkler; Çerkez, Abhaz, Laz, Gürcü, Ordulu, Hemşinli, Batumlu, Hopalı, Tatar, Boşnak, Arnavut ve Bulgar…gibi geldikleri yerlerin isimleri ile anılmışlardır.
Düzce'nin arzetmeye başladığı ticari önem karşısında Rum ve Ermenilerinde şehre yerleşmesiyle birlikte renkli bir sosyal yapı ortaya çıkmıştır.
2. Abdülhamit döneminde Düzce'ye bağlı 137 köy vardı ve 6618 hane ile 36.088 nüfus yaşıyordu.
1869 yılına kadar Düzce nahiye olarak Göynük'e bağlıydı. 1870 yılında kaza oldu ve Kastamonu vilayetinin Bolu Sancağı'na bağlandı.
Düzce'de yaşayan Abhazların ileri gelenlerinden Elbuz Bey ailesinden Behice Hanım saraya giderek 2. Abdulhamit'le evlendi.
1915 yılında hükümetin emriyle Düzce'deki Ermeni Mahallesi (İcadiye Mahallesi) boşaltıldı.
30 Ekim 1918'de Mondros Mütarekesi'nin imzalanmasıyla Fransız askerleri komşu kazalara kadar çıkartma yaptılar. Bu dönemde Bulgaristan göçmeni Nuri Bey, Düzce Müdafa-i Hukuk Cemiyetini kurdu.
Milli Mücadele döneminde Düzce'de haraketli askeri ve siyasi gelişmeler yaşandı.
Cumhuriyetin ilanıyla birlikte Düzce ilçesi Bolu vilayetine bağlandı. Düzce'nin ilk Kaymakamı Midhad Kemal Bey'dir.
Cumhuriyet dönemi boyunca, Düzce sanayi ve ticari alanda sürekli bir gelişme ve büyüme yaşadı. Düzce'nin güçlü ekonomik yapısının yanında sosyal faaaliyetler alanında sürekli bir hareketlilik yaşanmaktadır. Bu özellikleri itibariyle Düzce tarih sayfasına 1950'den itibaren “İL†olarak geçme isteğinde bulunmuştur.
Düzce 1944 Düzce Depremi, 1957 Abant Depremi, 1967 Adapazarı Depremi ve 17 Ağustos Körfez Depremlerinden büyük ölçüde etkilenmiştir. 12 Kasım Düzce Depremi ise şehri yerle bir etmiştir.
Deprem yaralarının daha kolay ve hızlı sarılabilmesi amacıyla Bakanlar Kurulu kararınca Düzce “Türkiye'nin 81. İL݆olmuştur.
Düzce'nin nüfusu
Büyük göç hareketlerinin başlatan Osmanlı-Rus savaşları (1877 - 1878) sırasında Anadolu'ya Abaza, Çerkez, Gürcü, Laz, Boşnak, Arnavut, Tatar, Kürt, Makedon ve Rumeli göçmenleri gelmişlerdir. Göçmenlerden bir kısmı Bolu İline, durumları iyi olmayan Kırım, Kafkasya ve Rumeli göçmenleri ise Düzce Ovası ve Akçakoca çevresinde çoğunlukla orman açmalarına yerleştirilmiştir. 1830 ve 1864 yıllarındaki göçlerden sonraki bu büyük göçler,Abdülaziz döneminden II.Abdülhamit dönemine kadar sürmüştür
1924 ve 1940 lardaki göçlerden sonra 1946 ve 1952 yıllarında Bulgaristan, Yugoslavya ve Yunanistan'dan gelenler olmuştur.
Doğu Anadolu'dan gelen Ermenilerin de Düzce, Adapazarı ve İzmit'e yerleşmesiyle Düzce Ovasında etnik çeşitlilik artmıştır. Bu dönemde bir nahiye ve 133 köyü ile Düzce nüfusu 34861'dir. yılları arasında İsmail Kemal Beyin çalışmaları ile Düzce'ye yeni bir kasaba kimliği kazandırılmış, Cedidiye, Şerefiye, Nusretiye ve İcadiye gibi yeni mahalleler oluşturulmuştur.
Türkiye genelinde en kalabalık yaş grubu 15-19 yaş grubu olduğu halde, Düzce'de en kalabalık grup 20-24 yaş grubu olduğu halde, Düzce'de en kalabalık grup 20-24 yaş grubuna kaymaktadır. Diğer taraftan bu görünüm kent merkezi, ilçe merkezleri ve köyler için çok büyük farklılıklar göstermektedir. Bu farklılıkların nedeni, özellikle kent merkezi ve ilçe merkezlerinin nüfus hareketliliğine çok açık oluşudur. Nüfusun bu hareketliliğine 12 Kasım depreminin de katkı yaptığı söylenebilir. Nüfus hareketlerindeki bu kararsızlık Düzce köylerinde daha azdır.
Düzce genelinde hanelerin yüzde 25,7'si 4 kişilik haneler, yüzde 67,6'sı da 4 veya daha az üyeli hanelerdir. Kent merkezinde 5 kişilik hanelerin payı yüzde 37'ye çıkmaktadır. Köylerde en yaygın aile büyüklüğü tipi 5-6 kişilik ailelerdir (yüzde 29,8). Diğer taraftan, Düzce genelinde 7 ve daha fazla üyeli ailelerin payı yüzde 12,9 iken, bu pay ilçe merkezlerinde yüzde 8,2'ye, kent merkezinde yüzde 5,4'e düşmekte, köylerde ise yüzde 19,8'e kadar çıkmaktadır. Büyüklük olarak Düzce köyleri geleneksel yapıyı korumaktadır.
Benzer şekilde, Düzce kent merkezi ortalama yaşı, Düzce köyleri ortalama yaşından 0,039 anlamlılık düzeyinde düşüktür. Düzce'de de köylerde yaşlı nüfus yaşamakta, genç nüfus başka yerlere göçmektedir. 1998'e göre hane halkı büyüklükleri Türkiye geneli için 4,3'tür. Düzce araştırmasında hane büyüklüğü ortalama 4,33 kişi olarak bulunmuştur.
Düzce'nin demografik yapısı ile ilgili gösterge değerleri için beklenti, İlimizin coğrafi konumuna uygun olarak, ülkemizin gelişmiş bölgesi olan Batı Anadolu değerlerine yakın olmasıdır.
12 Kasım 1999 depremi Düzce'yi derinden sarsmıştır. Çok yüksek sosyal ve demografik hareketliliği olan İlimizin sosyal ve demografik yapısı yeni bir dengeye kavuşmak üzere hareketliliğini sürdürmektedir.
Düzce'nin nüfus artış hızı yılları arasında Türkiye nüfus artış hızına çok yakındır. 1935 yılından sonraki Genel Nüfus sayımı yıllarında Düzce nüfus artış hızı hep Türkiye Nüfus artış hızının altında kalmıştır. Özellikle 1960'dan sonra dönemi dışında, nüfus artış hızında ciddi bir yavaşlama izlenmektedir.
Düzce nüfusunun yarısı köylerde yaşamaktadır. Geri kalan yarısı da, yine birbirine yakın miktarlarda il merkezi ve ilçe merkezlerinde yaşamaktadırlar. Yerleşim yerlerinde nüfusun dağılımı cinsiyete göre farklılık göstermemektedir. İl nüfusunun kent merkezinde yığılma eğiliminde olması nüfusun kır-kent dağılımının giderek bozulması riskini taşımaktadır.
Kırsal alandan kentlere doğru bir akım vardır. Kırsal alanın boşalmasına, kentlerinde üretici olmayan bir kalabalıkla dolmasına neden olabilir. Bunun sonucu olarak, kentler plansız büyüme sürecine girerek uygur bir kent olmaktan çok, uygar hizmetlerin verilemediği çok kalabalık köylere dönüşür.
Göç, Düzce İlinde durmamakta, Düzce dışına da taşmaktadır. Genelde Düzce'ye dışardan gelenlerin Düzce'yi atlama tahtası gibi kullandıkları söylenebilir.
Yaş bağımlılık oranı büyük bir genç, üretici insan kaynağının varlığını göstermektedir.
Toplam doğurganlık hızı, çok az olmakla beraber, Türkiye değerlerinin üzerindedir. Özellikle, yaşa özel doğurganlık hızları, genç nüfusun doğurganlık hızının son yıllarda artış eğilimine girdiğini göstermektedir. Kadınların ideal çocuk ortalaması, gerçekleştiği taktirde, nüfus artış hızını sabit veya sıfıra yakın tutacak düzeydedir.
Düzce'de kadınların aile planlaması yöntemleri konusunda bilgi düzeyleri çok yüksektir. Özellikle modern ve etkili yöntem kullanımı Türkiye'dekinden daha yaygındır.
Hem bebek ölümleri, hem de yetişkin ölümleri çok düşük düzeydedir. Doğuşta beklenen ömür süresi çok uzundur.
2000 Nüfus Sayımı - Toplam Nüfus: 314.266
Düzce'nin ilçeleri
* Akçakoca
* Cumayeri
* Çilimli
* Gölyaka
* Gümüşova
* Kaynaşlı
* Yığılca
Düzce'nin beldeleri
* Beyköy
* Boğaziçi
* Konuralp
Düzce'nin tarihi 14. yy'dan daha gerisine dayanmamaktadır. Ancak Düzce'nin 8 km kuzeyinde yeralan Konuralp kasabasının tarihi MÖ 3. yy' a kadar dayanmaktadır. Konuralp'in mevcut arkeolojik eserlerden saptandığı kadarıyla zengin bir tarihi vardır. Konuralp M.Ö. 74 yılına kadar Bilecik, Bolu, Kocaeli ve Sakarya şehirlerini kaplayan bir alanda hakimiyet süren Bitinya Devleti'nin önemli şehirlerinden birisiydi ve adıda 'Prusias Pros Hypios (Melen Kenarındaki Prusias)'dı. M.Ö. yılında, kısa bir süre Pontus istilasına uğrayan şehir, aynı yıl Roma hakimiyetine girdi. Roma devrinde şehir Latin kültürünün tesiri altında kaldı, adıda 'Prusias ad Hypium' olarak değişti. Roma devrinde şehirde Hıristiyanlık hakimiyeti hüküm sürdü. 395'de Roma İmparatorluğu ikiye bölününce şehir Doğu Roma İmparatorluğu'nun sınırları içinde kaldı.
Osman Gazi'nin komutanlarından Konuralp Bey, Düzce ve çevresini Osmanlı topraklarına katma emrini aldı. Bunun üzerine yılları arasında bu yöredeki Bizans tekfurları ile yaptığı savaş sonunda Düzbazar (Düzce Ovası)'ı ve Bizans Prusias'ını fethetti.
Düzce'nin ilk yöneticileri Konuralp Bey, Sungur Bey, Şemsi ve Gündüz Alp'tir.
14.yy.dan itibaren bu bölgeye Konuralp ili ve kısaca 'Konrapa' denmiştir. Konrapa Bolu'nun fethinden sonra, Bolu Sancağına bağlı bir nahiye haline geldi.
16.yy.ın ikinci yarısında Düzce kalabalık köyler tarafından 'pazar' mahali olarak seçilmiş ve o yüzdende ova ortasındaki köye 'Düzce Pazarı ' denilmiştir.
Düzce; Osmanlı İmparatorluğu döneminde donanmanın kereste gereksinimini karşılamada önemli bir rol oynamıştır. Ayrıca İstanbul'u, Sivas ve Erzurum'a bağlayan yolun üzerinde olması Düzce'nin önemini arttırmıştır.
18. ve 19. yy.da Düzce ayanların kontrolü altında yaşamıştır.
Düzce'nin ilk yöneticileri Konuralp Bey, Sungur Bey, Şemsi ve Gündüz Alp'tir.
14.yy.dan itibaren bu bölgeye Konuralp ili ve kısaca 'Konrapa' denmiştir. Konrapa Bolu'nun fethinden sonra, Bolu Sancağına bağlı bir nahiye haline geldi.
16.yy.ın ikinci yarısında Düzce kalabalık köyler tarafından 'pazar' mahali olarak seçilmiş ve o yüzdende ova ortasındaki köye 'Düzce Pazarı ' denilmiştir.
Düzce; Osmanlı İmparatorluğu döneminde donanmanın kereste gereksinimini karşılamada önemli bir rol oynamıştır. Ayrıca İstanbul'u, Sivas ve Erzurum'a bağlayan yolun üzerinde olması Düzce'nin önemini arttırmıştır.
18. ve 19. yy.da Düzce ayanların kontrolü altında yaşamıştır.
Abdülaziz ve Abdülmecit döneminde, Kafkasya'dan, Doğu Karadeniz'den, Doğu Anadolu'dan ve Rumeli'den gelen göçmenler Düzce'nin nüfusunun artmasında ve şehrin büyümesinde önemli rol oynamışlardır. Hükümet yeni gelenlere ücretsiz toprak sağlamıştır. Düzce'ye göç eden Türkler; Çerkez, Abhaz, Laz, Gürcü, Ordulu, Hemşinli, Batumlu, Hopalı, Tatar, Boşnak, Arnavut ve Bulgar…gibi geldikleri yerlerin isimleri ile anılmışlardır.
Düzce'nin arzetmeye başladığı ticari önem karşısında Rum ve Ermenilerinde şehre yerleşmesiyle birlikte renkli bir sosyal yapı ortaya çıkmıştır.
2. Abdülhamit döneminde Düzce'ye bağlı 137 köy vardı ve 6618 hane ile 36.088 nüfus yaşıyordu.
1869 yılına kadar Düzce nahiye olarak Göynük'e bağlıydı. 1870 yılında kaza oldu ve Kastamonu vilayetinin Bolu Sancağı'na bağlandı.
Düzce'de yaşayan Abhazların ileri gelenlerinden Elbuz Bey ailesinden Behice Hanım saraya giderek 2. Abdulhamit'le evlendi.
1915 yılında hükümetin emriyle Düzce'deki Ermeni Mahallesi (İcadiye Mahallesi) boşaltıldı.
30 Ekim 1918'de Mondros Mütarekesi'nin imzalanmasıyla Fransız askerleri komşu kazalara kadar çıkartma yaptılar. Bu dönemde Bulgaristan göçmeni Nuri Bey, Düzce Müdafa-i Hukuk Cemiyetini kurdu.
Milli Mücadele döneminde Düzce'de haraketli askeri ve siyasi gelişmeler yaşandı.
Cumhuriyetin ilanıyla birlikte Düzce ilçesi Bolu vilayetine bağlandı. Düzce'nin ilk Kaymakamı Midhad Kemal Bey'dir.
Cumhuriyet dönemi boyunca, Düzce sanayi ve ticari alanda sürekli bir gelişme ve büyüme yaşadı. Düzce'nin güçlü ekonomik yapısının yanında sosyal faaaliyetler alanında sürekli bir hareketlilik yaşanmaktadır. Bu özellikleri itibariyle Düzce tarih sayfasına 1950'den itibaren “İL†olarak geçme isteğinde bulunmuştur.
Düzce 1944 Düzce Depremi, 1957 Abant Depremi, 1967 Adapazarı Depremi ve 17 Ağustos Körfez Depremlerinden büyük ölçüde etkilenmiştir. 12 Kasım Düzce Depremi ise şehri yerle bir etmiştir.
Deprem yaralarının daha kolay ve hızlı sarılabilmesi amacıyla Bakanlar Kurulu kararınca Düzce “Türkiye'nin 81. İL݆olmuştur.
Düzce'nin nüfusu
Büyük göç hareketlerinin başlatan Osmanlı-Rus savaşları (1877 - 1878) sırasında Anadolu'ya Abaza, Çerkez, Gürcü, Laz, Boşnak, Arnavut, Tatar, Kürt, Makedon ve Rumeli göçmenleri gelmişlerdir. Göçmenlerden bir kısmı Bolu İline, durumları iyi olmayan Kırım, Kafkasya ve Rumeli göçmenleri ise Düzce Ovası ve Akçakoca çevresinde çoğunlukla orman açmalarına yerleştirilmiştir. 1830 ve 1864 yıllarındaki göçlerden sonraki bu büyük göçler,Abdülaziz döneminden II.Abdülhamit dönemine kadar sürmüştür
1924 ve 1940 lardaki göçlerden sonra 1946 ve 1952 yıllarında Bulgaristan, Yugoslavya ve Yunanistan'dan gelenler olmuştur.
Doğu Anadolu'dan gelen Ermenilerin de Düzce, Adapazarı ve İzmit'e yerleşmesiyle Düzce Ovasında etnik çeşitlilik artmıştır. Bu dönemde bir nahiye ve 133 köyü ile Düzce nüfusu 34861'dir. yılları arasında İsmail Kemal Beyin çalışmaları ile Düzce'ye yeni bir kasaba kimliği kazandırılmış, Cedidiye, Şerefiye, Nusretiye ve İcadiye gibi yeni mahalleler oluşturulmuştur.
Türkiye genelinde en kalabalık yaş grubu 15-19 yaş grubu olduğu halde, Düzce'de en kalabalık grup 20-24 yaş grubu olduğu halde, Düzce'de en kalabalık grup 20-24 yaş grubuna kaymaktadır. Diğer taraftan bu görünüm kent merkezi, ilçe merkezleri ve köyler için çok büyük farklılıklar göstermektedir. Bu farklılıkların nedeni, özellikle kent merkezi ve ilçe merkezlerinin nüfus hareketliliğine çok açık oluşudur. Nüfusun bu hareketliliğine 12 Kasım depreminin de katkı yaptığı söylenebilir. Nüfus hareketlerindeki bu kararsızlık Düzce köylerinde daha azdır.
Düzce genelinde hanelerin yüzde 25,7'si 4 kişilik haneler, yüzde 67,6'sı da 4 veya daha az üyeli hanelerdir. Kent merkezinde 5 kişilik hanelerin payı yüzde 37'ye çıkmaktadır. Köylerde en yaygın aile büyüklüğü tipi 5-6 kişilik ailelerdir (yüzde 29,8). Diğer taraftan, Düzce genelinde 7 ve daha fazla üyeli ailelerin payı yüzde 12,9 iken, bu pay ilçe merkezlerinde yüzde 8,2'ye, kent merkezinde yüzde 5,4'e düşmekte, köylerde ise yüzde 19,8'e kadar çıkmaktadır. Büyüklük olarak Düzce köyleri geleneksel yapıyı korumaktadır.
Benzer şekilde, Düzce kent merkezi ortalama yaşı, Düzce köyleri ortalama yaşından 0,039 anlamlılık düzeyinde düşüktür. Düzce'de de köylerde yaşlı nüfus yaşamakta, genç nüfus başka yerlere göçmektedir. 1998'e göre hane halkı büyüklükleri Türkiye geneli için 4,3'tür. Düzce araştırmasında hane büyüklüğü ortalama 4,33 kişi olarak bulunmuştur.
Düzce'nin demografik yapısı ile ilgili gösterge değerleri için beklenti, İlimizin coğrafi konumuna uygun olarak, ülkemizin gelişmiş bölgesi olan Batı Anadolu değerlerine yakın olmasıdır.
12 Kasım 1999 depremi Düzce'yi derinden sarsmıştır. Çok yüksek sosyal ve demografik hareketliliği olan İlimizin sosyal ve demografik yapısı yeni bir dengeye kavuşmak üzere hareketliliğini sürdürmektedir.
Düzce'nin nüfus artış hızı yılları arasında Türkiye nüfus artış hızına çok yakındır. 1935 yılından sonraki Genel Nüfus sayımı yıllarında Düzce nüfus artış hızı hep Türkiye Nüfus artış hızının altında kalmıştır. Özellikle 1960'dan sonra dönemi dışında, nüfus artış hızında ciddi bir yavaşlama izlenmektedir.
Düzce nüfusunun yarısı köylerde yaşamaktadır. Geri kalan yarısı da, yine birbirine yakın miktarlarda il merkezi ve ilçe merkezlerinde yaşamaktadırlar. Yerleşim yerlerinde nüfusun dağılımı cinsiyete göre farklılık göstermemektedir. İl nüfusunun kent merkezinde yığılma eğiliminde olması nüfusun kır-kent dağılımının giderek bozulması riskini taşımaktadır.
Kırsal alandan kentlere doğru bir akım vardır. Kırsal alanın boşalmasına, kentlerinde üretici olmayan bir kalabalıkla dolmasına neden olabilir. Bunun sonucu olarak, kentler plansız büyüme sürecine girerek uygur bir kent olmaktan çok, uygar hizmetlerin verilemediği çok kalabalık köylere dönüşür.
Göç, Düzce İlinde durmamakta, Düzce dışına da taşmaktadır. Genelde Düzce'ye dışardan gelenlerin Düzce'yi atlama tahtası gibi kullandıkları söylenebilir.
Yaş bağımlılık oranı büyük bir genç, üretici insan kaynağının varlığını göstermektedir.
Toplam doğurganlık hızı, çok az olmakla beraber, Türkiye değerlerinin üzerindedir. Özellikle, yaşa özel doğurganlık hızları, genç nüfusun doğurganlık hızının son yıllarda artış eğilimine girdiğini göstermektedir. Kadınların ideal çocuk ortalaması, gerçekleştiği taktirde, nüfus artış hızını sabit veya sıfıra yakın tutacak düzeydedir.
Düzce'de kadınların aile planlaması yöntemleri konusunda bilgi düzeyleri çok yüksektir. Özellikle modern ve etkili yöntem kullanımı Türkiye'dekinden daha yaygındır.
Hem bebek ölümleri, hem de yetişkin ölümleri çok düşük düzeydedir. Doğuşta beklenen ömür süresi çok uzundur.
2000 Nüfus Sayımı - Toplam Nüfus: 314.266
Düzce'nin ilçeleri
* Akçakoca
* Cumayeri
* Çilimli
* Gölyaka
* Gümüşova
* Kaynaşlı
* Yığılca
Düzce'nin beldeleri
* Beyköy
* Boğaziçi
* Konuralp
1999 yılında il olan Düzce; Batı-Karadeniz bölgesinde E-80 karayolunun Ankara-İstanbul arasında yer alıp 1000 km² lik yüzölçümüne sahiptir. Etrafı dağlarla çevrili bir ova şeklindedir. Bol yağışlı ve rutubetli bir iklime sahip olup, bu özelliği ile oldukça zengin bir bitki örtüsüne sahiptir. Düzce birinci derecede deprem kuşağı üzerinde olup, yakın tarihte (1944, 1957 ve 1967 yıllarında) deprem geçirmiştir.
İlçe nüfusu merkezde 66000 olup toplam 168800 kadardır. Ekonomik özelliği bakımından bir ticaret merkezi durumunda olan ilçeye yakın köylerden gelen vatandaşlarla şehir merkezinin nüfusu gündüzleri 100.000'e ulaşmaktadır. 1980 yılına kadar nüfus artışı %16 iken, daha sonraki yıllarda ise normal seviyeye, yani %10'lara inmiştir. Nüfus yoğunluğu Türkiye ortalamasının iki katı civarındadır. Düzce'den 4 ilçe ayrılmış olup, 5 Belediye (Düzce, Konuralp, Kaynaşlı, Beyköy, Boğaziçi Belediyeleri), 34 Mahalle ve 139 Köyü ile yurdun en çok köyü olan ilçelerindendir. Düzce seçilerek yerleşilen bir alan olduğundan Yurdun her yanından göç almıştır. Balkanlardan, Kafkasya'dan getirilen muhacirlerle birlikte Türkiye'nin küçük bir kopyası olarak tüm etkin özellikleri bünyesinde toplamıştır.
Ekonomik yapı nüfus ile paralellik göstererek bazı sanayi dallarında ülke ekonomisi içinde önemli bir yer tutmuştur. Orman ürünleri, Otomotiv Yan Sanayi ürünleri, Av ve Spor Silahları, Elyaflı Çimento, İlaç, Fındık ve Tütün başlıca ekonomik faaliyetleri olup, tarım sektörü de İlçenin gelir kaynağının önemli bir bölümünü teşkil etmektedir. İlçe arazisinin büyük bir bölümü tarıma elverişlidir. Ormanlık dışında kalan arazilerde fındık, pancar, mısır, buğday, çeltik ve tütün ekimi yapılmaktadır. Fiskobirlik'e ait bir fındık kırma makinasının yanında 10 adet özel fabrika da bu alanda varlık göstermektedir. Bunun yanında üretilen tütünlerin büyük bir kısmı ihraç edilmektedir.
Düzce'nin Güzeldere, Samandere Şelaleleri, Efteni Gölü ve Konuralp'taki Antik Kent önümüzdeki yıllarda önemli bir turizm merkezi olmaya adaydır. Bunun için dünya ölçüsünde önemli olduğu düşünülen “Tabiat Anıtı†olarak tescil edilmiş olan Samandere Şelalesinin, Efteni Gölünün ve Batı Karadeniz bölgesinin ayakta kalmış tek antik kenti PRUİSİAS PROSHY PİOS KONURALP'tadır.
İlçe merkezinde Abant-İzzet Baysal üniversitesine bağlı 3 fakülte( Tıp Fakültesi, Teknik Eğitim Fak. ve Orman Fak.) ve 1 Yüksekokul mevcuttur. Çevre il ve ilçelere ulaşımda herhangi bir sorun yoktur. İlçenin büyük merkezlere ulaşımı E-80 Karayolu ve E-6 Otoyolu üzerinden sağlanmaktadır.
Bolu İli Nüfus ve Yüzölçümü (1997)
İlçe nüfusu merkezde 66000 olup toplam 168800 kadardır. Ekonomik özelliği bakımından bir ticaret merkezi durumunda olan ilçeye yakın köylerden gelen vatandaşlarla şehir merkezinin nüfusu gündüzleri 100.000'e ulaşmaktadır. 1980 yılına kadar nüfus artışı %16 iken, daha sonraki yıllarda ise normal seviyeye, yani %10'lara inmiştir. Nüfus yoğunluğu Türkiye ortalamasının iki katı civarındadır. Düzce'den 4 ilçe ayrılmış olup, 5 Belediye (Düzce, Konuralp, Kaynaşlı, Beyköy, Boğaziçi Belediyeleri), 34 Mahalle ve 139 Köyü ile yurdun en çok köyü olan ilçelerindendir. Düzce seçilerek yerleşilen bir alan olduğundan Yurdun her yanından göç almıştır. Balkanlardan, Kafkasya'dan getirilen muhacirlerle birlikte Türkiye'nin küçük bir kopyası olarak tüm etkin özellikleri bünyesinde toplamıştır.
Ekonomik yapı nüfus ile paralellik göstererek bazı sanayi dallarında ülke ekonomisi içinde önemli bir yer tutmuştur. Orman ürünleri, Otomotiv Yan Sanayi ürünleri, Av ve Spor Silahları, Elyaflı Çimento, İlaç, Fındık ve Tütün başlıca ekonomik faaliyetleri olup, tarım sektörü de İlçenin gelir kaynağının önemli bir bölümünü teşkil etmektedir. İlçe arazisinin büyük bir bölümü tarıma elverişlidir. Ormanlık dışında kalan arazilerde fındık, pancar, mısır, buğday, çeltik ve tütün ekimi yapılmaktadır. Fiskobirlik'e ait bir fındık kırma makinasının yanında 10 adet özel fabrika da bu alanda varlık göstermektedir. Bunun yanında üretilen tütünlerin büyük bir kısmı ihraç edilmektedir.
Düzce'nin Güzeldere, Samandere Şelaleleri, Efteni Gölü ve Konuralp'taki Antik Kent önümüzdeki yıllarda önemli bir turizm merkezi olmaya adaydır. Bunun için dünya ölçüsünde önemli olduğu düşünülen “Tabiat Anıtı†olarak tescil edilmiş olan Samandere Şelalesinin, Efteni Gölünün ve Batı Karadeniz bölgesinin ayakta kalmış tek antik kenti PRUİSİAS PROSHY PİOS KONURALP'tadır.
İlçe merkezinde Abant-İzzet Baysal üniversitesine bağlı 3 fakülte( Tıp Fakültesi, Teknik Eğitim Fak. ve Orman Fak.) ve 1 Yüksekokul mevcuttur. Çevre il ve ilçelere ulaşımda herhangi bir sorun yoktur. İlçenin büyük merkezlere ulaşımı E-80 Karayolu ve E-6 Otoyolu üzerinden sağlanmaktadır.
Bolu İli Nüfus ve Yüzölçümü (1997)
Abant Gölü
Çam, köknar ve kayın ağaçlarının ile çevrili Abant gölünün çevresinde küçük bir yürüyüş yaparken, kıyılarında çok nadir karşılaştığımız nilüfer çiçeklerini görebilirsiniz.
Kış boyunca her taraf karla kaplı, göl de buza kesiyor. Kötü bir sürprizle karşılaşmak istemiyorsanız buzun üzerinde yürümeyin, tehlikeli bir macera olur.
Abant küçük bir göl olmasına rağmen yaz-kış ziyaretçisi bol. Kimi günübirlik, kimi hafta sonu tatili, kimi balayı, kimisi de bayi toplantısı için tercih ediyor.
Yazla kış arasında manzara çok farklı. Kışa hükmeden kar her tarafı kapladığında gezi için kızak, çiçek ve yeşilin coştuğu ilkbahar ve yaz mevsiminde de faytonlar kullanılıyor. Burada 4 mevsim fotoğraf çekenler 4 ayrı Abant'a tanıklık etmiş oluyor.
Bisiklet veya at binip gezinmek, ya da balık tutmak isteyenler için bunların hepsi mümkün. Ya da tatil dönüşünde eşe dosta bir hatıra götürmek istiyorsanız el işi hediyelikler de sizi bekliyor.
DüZCE Sakarca Yaylası
Sakarca Yaylası - Yanıklık Köyü
Bir kısmı Bolu bir kısmı Düzce'ye ait yaylada rakım 1000 m. Doğusunda çam, batısı kayın ormanı bulunan yayla aralıksız kekik kaplı. Hayvanlar doğal olarak bu ortamda otluyor, kekikler hayvanların etine sinip tadını etkiliyor. Yayla temmuz ayında kekik ve yayla çiçeği kokusundan geçilmiyor. Kekiği her yerde kullanıyorlar, yapraklarından çay demliyor, fasulye ezmesine karıştırıp adına Agut deyip, yiyorlar. Yayla daha önceleri Bolu'ya bağlıymış. Abdurrahmanoğlu İsmail Çuburoğlu 1932'de yaylaya ilk yerleşen kişi olmuş. Yayla köylüleri, yaylaya gelenlerin peynir, süt, yoğurt, köy ekmeği ile piknik yapabileceklerini dile getiriyorlar. Tavuk, civciv yetiştiremiyoruz, sansar hepsini boğuyor diye yakınıyorlar. Yanıklık Mevkii'nde geyiklerin görüldüğünü, tepedeki tuzlakta (yabani hayvanların tuz ihtiyacını karşılamak için yaladıkları kayalıklara köylüler tuzlak adını vermiş.) tavşanların çıkıp oynadığını, doğanın bekçisi olduğunu, avlanmanın yasak olduğunu vurguluyor. Sakarca Yaylası'ndan ayrılıp Karadikmen Yangın Gözetleme Kulesi'ne geliyoruz. Düzce'ye hâkim bir tepede yer alan kule çevresinde küçük bir havuz ile çeşme ve odun masalar var. Bu yüksekliğe bile piknik için gelen ailelerin olduğu vurgulanıyor.
Düzcede Tatil Yerleri
Düzce'nin kuzeyinde ve Karadeniz kıyısında yer alan şirin ilçesi Akçakoca, bir tatil ve turizm cennetidir. Karadeniz sahilinde doğal yapısı ile dikkat çekin bu ilçe yaz ayları boyunca özellikle çevre ilçelerde yaşayanların ve bir çok turistin uğrak yeridir. Pırıl pırıl denizi ve yalnızca Akçakoca'ya özel ince, kara kumu gerçekten övgüye değerdir. Bu sahil şehrinde çok sayıda kaliteli otel, pansiyon, kamping ve restorantlar turizme hizmet vermektedir.
Akçakoca: Ceneviz Kalesi ve Plajı
Akçakoca'nın 2.5 km. batısında, fındık bahçeleri ve ormanın eteğindeki tarihi kalenin doğu ve batısında eşsiz bir kumsalı olan iki koy arasında yer almaktadır. Kalenin surları moloz taşlarla ve kiremit kullanılarak yapılmıştır. Kalenin yarım yuvarlak çıkıntıları ve kara tarafında yüksek bir kulesi vardır. Kale Cenevizliler tarafından inşa edilmiş olup, Cenevizliler, Bizans ve Osmanlılar tarafından kullanılmıştır. Kale avlusu içinde 5,30 metre ölçülerinde bir de sarnıç vardır.
Kale içinde Akçakoca Belediyesi'nce işletilen bir piknik alanı ve plaj mevcuttur. Akçakoca ve çevresinin önde gelen dinlenme ve eğlenme yeri olan Kale, yaz aylarında insanlarla dolup taşmaktadır.
Melenağzı Köyü
Akçakoca'nın 13 km batısında bulunan bu Melenağzı Köyü'nde balıkçılık hayli önemlidir .Köy içinden geçerek Karadeniz'e dökülen Melen Çayı, balıkçı teknelerinin barındığı doğal bir liman görünümündedir. Irmak boyunca teknelerle gezi imkanı vardır. Sahil boyunca geniş plajlar, kır kahveleri, gazinolar ve kamping alanları bulunmaktadır.
Karaburun Köyü ve Plajı
Akçakoca ilçesine 10 km. uzaklıktadır. Yeşil ile mavinin içiçe geçtiği Karaburun Plajı, doğal kumsalı, şirin ev ve pansiyonları, kır kahveleri, lokanta ve gazinolarıyla yaz aylarının en önde gelen dinlenme ve eğlenme yerlerindendir.
Edilli Ağzı Plajı
Ormanla denizin adeta kucaklaştığı bu alanda geniş ve doğal plajlar, özellikle sakin yer arayanlar için ideal bir ortamdır.
Çayağzı Kumpınar ve Akkaya Köyü
Karadeniz Ereğli yolu üzerinde, Akçakoca merkezinin 7 km doğusunda başlayan ve sahl boyunca uzanan geniş doğal plajları büyük rağbet gören bu yörede, ormanlar arasında akan derelerde balıkçılık yapılabiliyor. Orman içi piknik ve yürüyüş alanları bulunan bölge kuş avcılığı için de uygundur.
Akçakoca Çarşı Plajı
Bu yörede turizm mevsimi kısa. Bu nedenle turistik alt yapı, 4 - 5 yıldızlı otellerin sayısının artmasına imkan vermiyor. Sezonun kısalığı yörede ev pansiyonculuğunun ve karavan turizminin gelişmesine önayak olmuş.
Düzce ili Karadeniz Bölgesinin Batı Karadeniz bölümünde bulunmaktadır. Sanayi ve ekonomik açıdan oldukça ileri bir durumda bulunan kent 1999 yılında il olarak dahada gelişme göstermiştir. Aynı zamanda gezi tutkunlarının da oldukça yer görebildikleri bir kenttir. Düzcede gezilecek yerler arasında Prusias Antik Kenti, Samandere Şelalesi, Güzeldere Şelalesi, Efteni Kuş Cenneti, Ceneviz Kalesi, Konuralp Müzesi, Efteni Gölü, Dipsizgöl, Kurugöl sayılabilir. Düzce'nin ilçeleri Akçakoca, Cumayeri, Çilimli, Gökyaka, Gümüşova, Yığılca ve Kaynaşlı ilçeleridir.
Düzce
Düzce
İstanbul-Ankara karayolu üzerinde, Bolu'nun 45 km batısında şehir; il merkezi.
Orman ürünleri. Gıda ve otomotiv sanayii. Konaklama tesisleri. Abant İzzet Baysal üniversitesi'nin birkaç fakültesi bu şehirdedir: Orman Fakültesi, Tıp Fakültesi, ve Teknik Eğitim Fakültesi.
Düzce Ovası'nın ortasında bulunan şehir çok eski sayılmaz. Ovanın eski merkezi Düzce'nin 9 km kuzeyindeki Konuralp (esk. üskübü) kasabasıydı. Bugünkü Düzce'nin yerinde XVII. yy'de yalnız bir cami ve iki han bulunuyordu. Yol durumunun elverişli olması nedeniyle burası yavaş yavaş gelişti.
1940'larda nüfusu 20.000'e ulaştı. 1950'den sonra gelişme hızlandı. Çevresindeki zengin tarım alanlarının ve İstanbul-Ankara yolundan geçen trafiğin (Zonguldak-Ereğli-Akçakoca karayolu da burada ana yola kavuşur) hizmet merkezi durumuna geldi. Ulaşım kolaylığı nedeniyle sanayi hızla gelişti.
Şehirde çok sayıda kereste fabrikası, parke imalathaneleri, mobilya, ambalaj ve yonga levha fabrikaları bulunmaktadır. Ayrıca av tüfeği imalathaneleri, fındık kırma tesisleri ve un fabrikaları vardır.
Düzce, 17 Ağustos 1999 depreminin ardından 12 Kasım 1999'da şiddetli bir depremle sarsıldı ve büyük hasar gördü. Depremin yaralarını sarmak için il çapında örgütlenmek daha yararlı olacağından depremin ardından 9 Aralık 1999 tarihli Kanun Hükmünde Kararnameyle Düzce İli kuruldu; şehir de bu ilin merkezi oldu.
Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
Akçakoca - Düzce
Cumayeri - Düzce
Yığılca - Düzce
YORUMLAR