MAHDUM a. (ar. bidmet'ten mahdum). Esk. 1. Erkek evlat, oğul. 2. Kendisine hizmet edilen kimse, efendi. 3. Mahdum-i kâinat, kâi...
MAHDUM a. (ar. bidmet'ten mahdum). Esk.
1. Erkek evlat, oğul.
2. Kendisine hizmet edilen kimse, efendi.
3. Mahdum-i kâinat, kâinatın efendisi; Hz. Muhammet.
1. Erkek evlat, oğul.
2. Kendisine hizmet edilen kimse, efendi.
3. Mahdum-i kâinat, kâinatın efendisi; Hz. Muhammet.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR