MEBHUS sıf. (ar. batış'ten mebtıuş). Esk. 1. Dahsolunmuş, sözü geçmiş. 2. Mebhusün-anh, bâhsolunan, sözü geçen. Kaynak: Büyük ...
MEBHUS sıf. (ar. batış'ten mebtıuş). Esk.
1. Dahsolunmuş, sözü geçmiş.
2. Mebhusün-anh, bâhsolunan, sözü geçen.
1. Dahsolunmuş, sözü geçmiş.
2. Mebhusün-anh, bâhsolunan, sözü geçen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR