MECBUL sıf. (ar. mecbül, yaradılıştan iri olan). Esk. 1. Yaratılmış: "... zaten müsavat üzre mecbul olan benî beşer ..." ...
MECBUL sıf. (ar. mecbül, yaradılıştan iri olan). Esk.
1. Yaratılmış: "... zaten müsavat üzre mecbul olan benî beşer ..." (Ebüzziya Tevfik, XIX. yy.).
2. Yaratılışında bir özellik bulunan.
1. Yaratılmış: "... zaten müsavat üzre mecbul olan benî beşer ..." (Ebüzziya Tevfik, XIX. yy.).
2. Yaratılışında bir özellik bulunan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR