MECİT sıf. (ar. mecid). Esk. 1. Şan ve şeref sahibi, ulu. 2. Allah'ın sıfatlarından. ♦ öz. a. Abdülmecit'in adından kıs...
MECİT sıf. (ar. mecid). Esk.
1. Şan ve şeref sahibi, ulu.
2. Allah'ın sıfatlarından.
♦ öz. a. Abdülmecit'in adından kısaltılarak erkek adı olarak kullanılmıştır Bu anlamda büyük harfle yazılır.
1. Şan ve şeref sahibi, ulu.
2. Allah'ın sıfatlarından.
♦ öz. a. Abdülmecit'in adından kısaltılarak erkek adı olarak kullanılmıştır Bu anlamda büyük harfle yazılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR