MEFHAR a. (ar. fahr'öan mefhaı). Esk. 1. Övünme, iftihar: "Olur şan ü şekva yı iftikarım mefhanı tecrid" (Namık Kemal,...
MEFHAR a. (ar. fahr'öan mefhaı). Esk.
1. Övünme, iftihar: "Olur şan ü şekva yı iftikarım mefhanı tecrid" (Namık Kemal, XIX. yy.).
2. Övünmeyi gerektiren şey.
3. Mefhar-ı kâinat, mefhar-ı mevcudat, Hz. Muhammet.
1. Övünme, iftihar: "Olur şan ü şekva yı iftikarım mefhanı tecrid" (Namık Kemal, XIX. yy.).
2. Övünmeyi gerektiren şey.
3. Mefhar-ı kâinat, mefhar-ı mevcudat, Hz. Muhammet.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR