meftun sıfat (meftu:nu) Arapça meft°n Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş: "Şehriban'a hayran, meftun, mecnunca bağlı idim....
meftun
sıfat (meftu:nu) Arapça meft°n
Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş:
"Şehriban'a hayran, meftun, mecnunca bağlı idim."- R. H. Karay.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
meftun etmek (birine) meftun olmak
MEFTUN sıf. (ar. meftun).
1. Bir kimseye gönül vermiş, tutulmuş, vurgun kimse için kullanılır.
2. Bir şey karşısındaki hayranlığı şaşkınlığa dönecek ölçüde aşırı olan kimse için kullanılır.
3. Bir kimseyi meftun etmek, onun hayranlık duymasını, tutulmasını, gönül vermesini sağlamak.
4. Bir kimseye, bir şeye meftun olmak, ona karşı hayranlık duymak, ona tutulmak, gönül vermek.
1. Bir kimseye gönül vermiş, tutulmuş, vurgun kimse için kullanılır.
2. Bir şey karşısındaki hayranlığı şaşkınlığa dönecek ölçüde aşırı olan kimse için kullanılır.
3. Bir kimseyi meftun etmek, onun hayranlık duymasını, tutulmasını, gönül vermesini sağlamak.
4. Bir kimseye, bir şeye meftun olmak, ona karşı hayranlık duymak, ona tutulmak, gönül vermek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR