MEKŞUF , sıf. (ar. /teştten mekşuf, dişi, mekşufe). Esk. 1. Açılmış, açık. 2. Belli, açık, kapalı olmayan. 3. Ortaya çıkarılmış keşf...
MEKŞUF, sıf. (ar. /teştten mekşuf, dişi, mekşufe). Esk.
1. Açılmış, açık.
2. Belli, açık, kapalı olmayan.
3. Ortaya çıkarılmış keşfedilmiş
4. Mekşuf-ül-avre, görünmemesi gereken, mahrem yeri açık kimse. || Mekşuf-ür-res, başı açık.
1. Açılmış, açık.
2. Belli, açık, kapalı olmayan.
3. Ortaya çıkarılmış keşfedilmiş
4. Mekşuf-ül-avre, görünmemesi gereken, mahrem yeri açık kimse. || Mekşuf-ür-res, başı açık.
*-*Esk. mat. IRAKSAK'ın eşanlamlısı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR