MENZUF sıf. (ar. nezften menzüf). Esk. 1. Kan kaybından halsiz düşmüş. 2. Susuzluktan dili damağı kurumuş. Kaynak: Büyük Larousse ...
MENZUF sıf. (ar. nezften menzüf). Esk.
1. Kan kaybından halsiz düşmüş.
2. Susuzluktan dili damağı kurumuş.
1. Kan kaybından halsiz düşmüş.
2. Susuzluktan dili damağı kurumuş.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR