MERAKİ sıf. (ar. merak ve -i'den merakı) Esk. Şüpheci, kuruntulu kimse için kullanır. MERAKİ çoğl. a. (ar. mirkStin çoğl. me- r...
MERAKİ sıf. (ar. merak ve -i'den merakı) Esk. Şüpheci, kuruntulu kimse için kullanır.
MERAKİ çoğl. a. (ar. mirkStin çoğl. me- raki). Esk.
1. Merdivenler, merdiven basamakları.
2. Dereceler.
MERAKİ çoğl. a. (ar. mirkStin çoğl. me- raki). Esk.
1. Merdivenler, merdiven basamakları.
2. Dereceler.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR