MERBUT sıf. (ar. rabftan merbut). Esk. 1. Bağlanmış, bağlı: “Zümre, hususi tesanütle birbirine merbut bulunan fertlerin bir mecmu...
MERBUT sıf. (ar. rabftan merbut). Esk.
1. Bağlanmış, bağlı: “Zümre, hususi tesanütle birbirine merbut bulunan fertlerin bir mecmuasıdır" (F. Köprülü).
2. Bitişik, bir şeye eklenmiş.
3. İlişik, ilişkin.
4. Varlığı bir başka şeyin varlığına bağlı olan.
5. Merbut olmak, bağlı, ilişik bulunmak.
1. Bağlanmış, bağlı: “Zümre, hususi tesanütle birbirine merbut bulunan fertlerin bir mecmuasıdır" (F. Köprülü).
2. Bitişik, bir şeye eklenmiş.
3. İlişik, ilişkin.
4. Varlığı bir başka şeyin varlığına bağlı olan.
5. Merbut olmak, bağlı, ilişik bulunmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR