MERDUD sıf. (ar. redd'den merdud). Esk. 1. Reddedilmiş, geri çevrilmiş: "Merdûd oluyor yine ricamız" (A. H. Tarhan). ...
MERDUD sıf. (ar. redd'den merdud). Esk.
1. Reddedilmiş, geri çevrilmiş: "Merdûd oluyor yine ricamız" (A. H. Tarhan).
2. Kovulmuş, atılmış: "adeta onu merdûd ve muhakkar bir yabancı, bir kabahatli haline sokan muamele değişmişti" (H. E. Adıvar).
3. Çürütülmüş, bozulmuş, yanlışlığı kanıtlanmış delil, söz vb. için kullanılır.
1. Reddedilmiş, geri çevrilmiş: "Merdûd oluyor yine ricamız" (A. H. Tarhan).
2. Kovulmuş, atılmış: "adeta onu merdûd ve muhakkar bir yabancı, bir kabahatli haline sokan muamele değişmişti" (H. E. Adıvar).
3. Çürütülmüş, bozulmuş, yanlışlığı kanıtlanmış delil, söz vb. için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR