MERKUM sıf. (ar. rakam 'dan merkum). Esk. 1. Yazılmış olan. 2. Adı geçen: "Yevmi merkumun ferdası tdifıtr olmakla..."...
MERKUM sıf. (ar. rakam'dan merkum). Esk.
1. Yazılmış olan.
2. Adı geçen: "Yevmi merkumun ferdası tdifıtr olmakla..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
3. işsiz güçsüz insanlar için aşağılama amacıyla kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Yazılmış olan.
2. Adı geçen: "Yevmi merkumun ferdası tdifıtr olmakla..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
3. işsiz güçsüz insanlar için aşağılama amacıyla kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR