MEVHUB sıf. (ar. vehb'den mevhûb). Esk. Hibe edilmiş, İhsan edilmiş, armağan olarak verilmiş: Bir aşkı dâimi bana mevhubdur hem...
MEVHUB sıf. (ar. vehb'den mevhûb). Esk. Hibe edilmiş, İhsan edilmiş, armağan olarak verilmiş: Bir aşkı dâimi bana mevhubdur heman" (A. H. Tarttan).
—Din. Mevhub toprak -VAAT EDİLEN TOPRAK.
—İsi. huk. Bir kişiye bağışlanan, karşılıksız olarak verilen mal. f Mevhubün leh, kendisine mal bağışlanan kişi.
—Din. Mevhub toprak -VAAT EDİLEN TOPRAK.
—İsi. huk. Bir kişiye bağışlanan, karşılıksız olarak verilen mal. f Mevhubün leh, kendisine mal bağışlanan kişi.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR