MEVİD a. (ar. va'el'den mev'id). Esk. 1. Söz verme, vaat: “Mevidleri hep de böyle yerler" (A. H. Taıtıan). 2. Bu...
MEVİD a. (ar. va'el'den mev'id). Esk.
1. Söz verme, vaat: “Mevidleri hep de böyle yerler" (A. H. Taıtıan).
2. Buluşma yeri.
3. Mevid-i mülakat ya da mülakat mevidi, buluşup konuşma yeri: "Mektup sahibine cevap veriliyor, bir mülakat mevidi kararlaştırılıyor" (R. C. Ulunay).
1. Söz verme, vaat: “Mevidleri hep de böyle yerler" (A. H. Taıtıan).
2. Buluşma yeri.
3. Mevid-i mülakat ya da mülakat mevidi, buluşup konuşma yeri: "Mektup sahibine cevap veriliyor, bir mülakat mevidi kararlaştırılıyor" (R. C. Ulunay).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR