MEZAYA çoğl. a. (ar. meziyyet'm çoğl. mezaya). Esk. 1. üstün nitelikler, meziyetler: "Başlayıp cuşişe tab'ımda mezâ- y...
MEZAYA çoğl. a. (ar. meziyyet'm çoğl. mezaya). Esk.
1. üstün nitelikler, meziyetler: "Başlayıp cuşişe tab'ımda mezâ- yâ-yı sühan..." (Nedim, XVIII. yy.).
2. Mezaya-şinas, üstün niteliklerin değerini bilen kimse.
1. üstün nitelikler, meziyetler: "Başlayıp cuşişe tab'ımda mezâ- yâ-yı sühan..." (Nedim, XVIII. yy.).
2. Mezaya-şinas, üstün niteliklerin değerini bilen kimse.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR