MİNERALLEŞME a. Bir başka cisimle bileşen bir metalin cevhere dönüşmesi. —Biyokim. Organik mineralleşme, canlı dokulann bünyesine ...
MİNERALLEŞME a. Bir başka cisimle bileşen bir metalin cevhere dönüşmesi.
—Biyokim. Organik mineralleşme, canlı dokulann bünyesine giren anorganik maddelerin (kükürt, fosfor, demir, kalsiyum, vb.) karşılıklı cins ve oranları.
—Bot. Mineral maddeler sinmiş bir hücre zarının uğradığı değişiklik. (Buğdaygillerde, papirüsgillerde ve atkuyruklarında üstderi hücrelerinin zarlarının dış yüzeylerine silis siner [silisleşme]. Kabakgillerle hodangillerden bazı bitkilerin üstderi hücreleri kalsiyum karbonat yüklenir. Tamamen kireçtaşı sinmiş bazı kırmızı suyosunları [lithothamnium] taşlara benzer Isırgangillerin birçoğunda [kenevir, şerbetçi otu, incir, dut, vb.] kalsiyum karbonat sistolit denen birikimleri oluşturur.)
—Tarım ve Pedol. Biyolojik bakımdan etkin bir ortamda, özellikle toprakta, mineral maddelerin (amonyak, su, karbondioksit, nitratlar, fosfatlar, sülfatlar) serbest kalmasıyla sonuçlanan dönüşüm. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Tarım ve Pedol. Bitkilerin azotla beslenmesinde oynadığı rol bakımından organik maddelerin toprakta mineralleşme süreci önemlidir Azot, toprakların çoğunda, az ya da çok karmaşık organik bileşimler içinde vardır; burada söz konusu olan azot, organik azot adını alır ve toplam azotun % 95'ini oluşturur. Yalınlaştırmak için bu organik azot iki bölüme ayrılır. Bunlardan biri, mikroorganizmalar tarafından kısa sürede bozundurulur: yıllık mineralleşme oranı, çoğunlukla % 10'un üstündedir (birincil mineralleşme). Diğer bölümü ya da humus çok daha kararlıdır: yıllık mineralleşme oranı çoğunlukla % 1'in altındadır (ikincil mineralleşme). Ortamın koşullanna ve bitki köklerinin yerleşmesine bağlı olarak mineral azot serbest kalır, bitkiler ve mikroorganizmaların yararlanabileceği biçime dönüşür (yeniden organikleşme ya da yıkanma). Organik bileşimler içinde bulunan diğer elementler, yani kükürt, fosfor potas vb. mineralleşme ve yeniden organikleşme çevrimlerine uğrar ancak bitkilerin beslenmesindeki rolleri genellikle ikincildir.
—Biyokim. Organik mineralleşme, canlı dokulann bünyesine giren anorganik maddelerin (kükürt, fosfor, demir, kalsiyum, vb.) karşılıklı cins ve oranları.
—Bot. Mineral maddeler sinmiş bir hücre zarının uğradığı değişiklik. (Buğdaygillerde, papirüsgillerde ve atkuyruklarında üstderi hücrelerinin zarlarının dış yüzeylerine silis siner [silisleşme]. Kabakgillerle hodangillerden bazı bitkilerin üstderi hücreleri kalsiyum karbonat yüklenir. Tamamen kireçtaşı sinmiş bazı kırmızı suyosunları [lithothamnium] taşlara benzer Isırgangillerin birçoğunda [kenevir, şerbetçi otu, incir, dut, vb.] kalsiyum karbonat sistolit denen birikimleri oluşturur.)
—Tarım ve Pedol. Biyolojik bakımdan etkin bir ortamda, özellikle toprakta, mineral maddelerin (amonyak, su, karbondioksit, nitratlar, fosfatlar, sülfatlar) serbest kalmasıyla sonuçlanan dönüşüm. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Tarım ve Pedol. Bitkilerin azotla beslenmesinde oynadığı rol bakımından organik maddelerin toprakta mineralleşme süreci önemlidir Azot, toprakların çoğunda, az ya da çok karmaşık organik bileşimler içinde vardır; burada söz konusu olan azot, organik azot adını alır ve toplam azotun % 95'ini oluşturur. Yalınlaştırmak için bu organik azot iki bölüme ayrılır. Bunlardan biri, mikroorganizmalar tarafından kısa sürede bozundurulur: yıllık mineralleşme oranı, çoğunlukla % 10'un üstündedir (birincil mineralleşme). Diğer bölümü ya da humus çok daha kararlıdır: yıllık mineralleşme oranı çoğunlukla % 1'in altındadır (ikincil mineralleşme). Ortamın koşullanna ve bitki köklerinin yerleşmesine bağlı olarak mineral azot serbest kalır, bitkiler ve mikroorganizmaların yararlanabileceği biçime dönüşür (yeniden organikleşme ya da yıkanma). Organik bileşimler içinde bulunan diğer elementler, yani kükürt, fosfor potas vb. mineralleşme ve yeniden organikleşme çevrimlerine uğrar ancak bitkilerin beslenmesindeki rolleri genellikle ikincildir.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR