MUAVİNE sıf. (ar. mu'âvin'in dişi, muavine). Esk. Yardımcı. —Ask. tar. Asakir-i muavine, osmanlı ordusunda, savaş sırası...
MUAVİNE sıf. (ar. mu'âvin'in dişi, muavine). Esk. Yardımcı.
—Ask. tar. Asakir-i muavine, osmanlı ordusunda, savaş sırasında gereksinim du yulduğu zamanlarda görevlendirilen, yardımcı sınıfa mensup üniformasız asker.
—Ask. tar. Asakir-i muavine, osmanlı ordusunda, savaş sırasında gereksinim du yulduğu zamanlarda görevlendirilen, yardımcı sınıfa mensup üniformasız asker.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR