MüBADİR sıf. (ar. mübadere'den mübadil). Esk. Bir işe gayretle başlayan. Kaynak: Büyük Larousse
MüBADİR sıf. (ar. mübadere'den mübadil). Esk. Bir işe gayretle başlayan.
Kaynak: Büyük Larousse
MüBADİR sıf. (ar. mübadere'den mübadil). Esk. Bir işe gayretle başlayan. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR