MüBEYYEN sıf. (ar. tebyinden mübey- yen). Esk. Açıkça söylenmiş, belirtilmiş. —Ed. Mübeyyen tevriye, tevriye'nin bir türü. (Bk...
MüBEYYEN sıf. (ar. tebyinden mübey- yen). Esk. Açıkça söylenmiş, belirtilmiş.
—Ed. Mübeyyen tevriye, tevriye'nin bir türü. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Mübeyyen tevriye, iki anlama gelen sözcüğün uzak anlamına işaret eden sözcüklere metinde yer verilmesiyle uygulanır. Örn.: "Kuyunda nâle kim dili müştaktan kopar. Bir nağmedir hicazda uşşaktan kopar" (Sevgilinin yaşamış olduğu yerde âşığın gönlünden kopan feryat, hicaz perdesi üstünde uşşak makamından bir nağmedir.) [Naili], Burada nağme sözcüğü kullanılarak yer ismi Hicaz'ın müzikteki anlamına işaret edilmiştir. (MüCERRET, MüREŞŞAH.)
—Ed. Mübeyyen tevriye, tevriye'nin bir türü. (Bk. ansikl. böl.)
—ANSİKL. Mübeyyen tevriye, iki anlama gelen sözcüğün uzak anlamına işaret eden sözcüklere metinde yer verilmesiyle uygulanır. Örn.: "Kuyunda nâle kim dili müştaktan kopar. Bir nağmedir hicazda uşşaktan kopar" (Sevgilinin yaşamış olduğu yerde âşığın gönlünden kopan feryat, hicaz perdesi üstünde uşşak makamından bir nağmedir.) [Naili], Burada nağme sözcüğü kullanılarak yer ismi Hicaz'ın müzikteki anlamına işaret edilmiştir. (MüCERRET, MüREŞŞAH.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR