MüCENNAH sıt. (ar. tecnıh'ten mücen- nah). Esk. Kanatlı, kanatları olan. —Ed. Divan şiirinde tersinden okunuşları farklı anl...
MüCENNAH sıt. (ar. tecnıh'ten mücen- nah). Esk. Kanatlı, kanatları olan.
—Ed. Divan şiirinde tersinden okunuşları farklı anlamlar taşıyan ıkı sözcüğü bir dizenin başında ve sonunda kullanma biçimindeki kalp sanatı. (Örn. "Mûr gibi emrine kılmış itaat halkı Rûm / Râm oluptur nitekim Musa'ya eyşeh sihri mâr" [Ey padişah, Anadolu halkı karıncalar gibi senin emrine uymuştur. Nitekim mucizeyle yılan haline getirdiği asası da Musa'nın emrine uymuştu] [Lamii], Dizelerin başlarındaki mür. mâr sözcükleri tersten okununca Rûm, râm sözcükleri ortaya çıkmakta; dizelerin sonunda bunlara yer verilmektedir.)
—Ed. Divan şiirinde tersinden okunuşları farklı anlamlar taşıyan ıkı sözcüğü bir dizenin başında ve sonunda kullanma biçimindeki kalp sanatı. (Örn. "Mûr gibi emrine kılmış itaat halkı Rûm / Râm oluptur nitekim Musa'ya eyşeh sihri mâr" [Ey padişah, Anadolu halkı karıncalar gibi senin emrine uymuştur. Nitekim mucizeyle yılan haline getirdiği asası da Musa'nın emrine uymuştu] [Lamii], Dizelerin başlarındaki mür. mâr sözcükleri tersten okununca Rûm, râm sözcükleri ortaya çıkmakta; dizelerin sonunda bunlara yer verilmektedir.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR