MUHALLEL sıf. (ar. helal'den muhallel). Esk. Helal kılınmış. —isi. huk. Muhallelün leh, üç talakla boşadığı karısını, sadece...
MUHALLEL sıf. (ar. helal'den muhallel). Esk. Helal kılınmış.
—isi. huk. Muhallelün leh, üç talakla boşadığı karısını, sadece kendisine helal olmak üzere, yani yemden nikahlayabilmek için, bir başkasına nikâhlayan kişi.
—isi. huk. Muhallelün leh, üç talakla boşadığı karısını, sadece kendisine helal olmak üzere, yani yemden nikahlayabilmek için, bir başkasına nikâhlayan kişi.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR