MUHAVERE a. (ar. muhavere). Esk. 1. iki kişi arasında yapılan karşılıklı konuşma: "Ferdi Elendi ile arasında cereyan eden muhav...
MUHAVERE a. (ar. muhavere). Esk.
1. iki kişi arasında yapılan karşılıklı konuşma: "Ferdi Elendi ile arasında cereyan eden muhavereyi tamamıyle anlatmıştı" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Muhavere etmek, karşılıklı konuşmak.
—Ed. Roman ve hikâyede kişilerin karşılıklı konuşması.
—Sey. oy. - söyleşme.
—Esk. Etrafı duvar ya da perde İle çevrilmiş olan bina için kullanılır.
1. iki kişi arasında yapılan karşılıklı konuşma: "Ferdi Elendi ile arasında cereyan eden muhavereyi tamamıyle anlatmıştı" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Muhavere etmek, karşılıklı konuşmak.
—Ed. Roman ve hikâyede kişilerin karşılıklı konuşması.
—Sey. oy. - söyleşme.
—Esk. Etrafı duvar ya da perde İle çevrilmiş olan bina için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR