MUHİL sıf. (ar bavale'den muhil). Esk. Havale eden. —isi. huk. Havale eden kişi; borçlu. MUHİL, -İli sıf. (ar. muhill). Esk....
MUHİL sıf. (ar bavale'den muhil). Esk. Havale eden.
—isi. huk. Havale eden kişi; borçlu.
MUHİL, -İli sıf. (ar. muhill). Esk.
1. ihlal eden, sakatlayan, bozan.
2. Muhill-i asayiş, asayişi, güvenliği bozan. || Muhill-i namus, namusa dokunan, namusa zarar veren, namus bozan.
—isi. huk. Havale eden kişi; borçlu.
MUHİL, -İli sıf. (ar. muhill). Esk.
1. ihlal eden, sakatlayan, bozan.
2. Muhill-i asayiş, asayişi, güvenliği bozan. || Muhill-i namus, namusa dokunan, namusa zarar veren, namus bozan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR