MUHTEREME sıf. (ar. muhteremin dişi. muhtereme). Esk. 1. ihtiram olunmuş, saygıdeğer, sayın: Zevat-ı muhtereme (saygıdeğer kimseler...
MUHTEREME sıf. (ar. muhteremin dişi. muhtereme). Esk.
1. ihtiram olunmuş, saygıdeğer, sayın: Zevat-ı muhtereme (saygıdeğer kimseler).
2. Haram olan, yasak olan.
1. ihtiram olunmuş, saygıdeğer, sayın: Zevat-ı muhtereme (saygıdeğer kimseler).
2. Haram olan, yasak olan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR