MUKABBİLİN çoğl. a. (ar. takbilderı mukabbil'ın çoğl. mukabbilin). Esk. 1. Bir teklifi kabul edenler. 2. Öpenler. Kaynak: Büyük...
MUKABBİLİN çoğl. a. (ar. takbilderı mukabbil'ın çoğl. mukabbilin). Esk.
1. Bir teklifi kabul edenler.
2. Öpenler.
1. Bir teklifi kabul edenler.
2. Öpenler.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR