MüNAFİ sıf. (ar. münafi). Esk. 1. Aykırı, uymaz, karşıt, muhalif: "...birtakımmünafi erbabı..." (H. C. Yalçın). 2. Münafi...
MüNAFİ sıf. (ar. münafi). Esk.
1. Aykırı, uymaz, karşıt, muhalif: "...birtakımmünafi erbabı..." (H. C. Yalçın).
2. Münafi olmak, uymamak, aykırı gelmek.
1. Aykırı, uymaz, karşıt, muhalif: "...birtakımmünafi erbabı..." (H. C. Yalçın).
2. Münafi olmak, uymamak, aykırı gelmek.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR