Münavebe isim, eskimiş (müna:vebe) Arapça munÂ¥vebe Nöbetleşme, keşikleme. Atasözü, deyim ve birleşik fiiller münavebe ile ...
Münavebe
isim, eskimiş (müna:vebe) Arapça munÂ¥vebe
Nöbetleşme, keşikleme.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
isim, eskimiş (müna:vebe) Arapça munÂ¥vebe
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
- münavebe ile
MüNAVEBE a. (ar. münâvebe).
1. iki ya da daha çok şeyin sıra ile değiştirilmesi ya da kendiliğinden değişimi; nöbetleşme, keşikleme, almaş.
2. Münavebe ile, nöbetleşe, sırayla: Tatile münavebe ile çıkmak.
—Tarım. EKİM NÖBETİ'nin eşanlamlısı.
1. iki ya da daha çok şeyin sıra ile değiştirilmesi ya da kendiliğinden değişimi; nöbetleşme, keşikleme, almaş.
2. Münavebe ile, nöbetleşe, sırayla: Tatile münavebe ile çıkmak.
—Tarım. EKİM NÖBETİ'nin eşanlamlısı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR