MüNCEZİB sıf. (ar. mûncezib). Esk. 1. Çekilen, bir yere çekilen. 2. Tutulmuş, tutkun, gönül vermiş. Kaynak: Büyük Larousse ...
MüNCEZİB sıf. (ar. mûncezib). Esk.
1. Çekilen, bir yere çekilen.
2. Tutulmuş, tutkun, gönül vermiş.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Çekilen, bir yere çekilen.
2. Tutulmuş, tutkun, gönül vermiş.
Kaynak: Büyük Larousse
MüNCEZİB beriye çekilen, cezb edilen.
Yeni Osmanlıca - Türkçe Sözlük
YORUMLAR