MUNTAFİ sıf. (ar. intifa' 'dan muntafi). Esk. Sönmüş, sönük. —Esk. fiz. sönümlü'nün eşanlamlısı. Kaynak: Büyük Larou...
MUNTAFİ sıf. (ar. intifa' 'dan muntafi). Esk. Sönmüş, sönük.
—Esk. fiz. sönümlü'nün eşanlamlısı.
—Esk. fiz. sönümlü'nün eşanlamlısı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR