MURAFAA a. (ar. ref den murâfa'a). Esk. 1. Bir kimseyi mahkemeye verme, mahkeme huzuruna getirme. 2. Mahkeme huzurunda yüzleşip...
MURAFAA a. (ar. ref den murâfa'a). Esk.
1. Bir kimseyi mahkemeye verme, mahkeme huzuruna getirme.
2. Mahkeme huzurunda yüzleşip muhakeme olma.
3. Temyiz mahkemelerinde meydana getirilen duruşma.
1. Bir kimseyi mahkemeye verme, mahkeme huzuruna getirme.
2. Mahkeme huzurunda yüzleşip muhakeme olma.
3. Temyiz mahkemelerinde meydana getirilen duruşma.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR