MUSTAZİL sıf. (ar. istizlal'den mustazil). Esk. 1. Gölgede oturan, gölgelenen. 2. Birinin koruması altında bulunan, birine sığ...
MUSTAZİL sıf. (ar. istizlal'den mustazil). Esk.
1. Gölgede oturan, gölgelenen.
2. Birinin koruması altında bulunan, birine sığınan, himaye edilen.
1. Gölgede oturan, gölgelenen.
2. Birinin koruması altında bulunan, birine sığınan, himaye edilen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR