MUTBİKA sıf. (ar. mufb/fc'in dişi, mutbika). Esk. 1. Bir şeyi örten, etrafını bürüyen. 2. Bütün, tam. —Esk. dilbilg. Huruf-ı...
MUTBİKA sıf. (ar. mufb/fc'in dişi, mutbika). Esk.
1. Bir şeyi örten, etrafını bürüyen.
2. Bütün, tam.
—Esk. dilbilg. Huruf-ı mutbika, sat, dat, tı, zı vb. söylendiğinde dili üst damağa değdiren harfler.
1. Bir şeyi örten, etrafını bürüyen.
2. Bütün, tam.
—Esk. dilbilg. Huruf-ı mutbika, sat, dat, tı, zı vb. söylendiğinde dili üst damağa değdiren harfler.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR