NEVNİYAZ sıf. (fars. nev ve niyaz'dan nev-niyaz). Esk. 1. Bir işe yeni başlamış olan, çömez. 2. Yeni meşk alan. ♦ a. Tasav. ...
NEVNİYAZ sıf. (fars. nev ve niyaz'dan nev-niyaz). Esk.
1. Bir işe yeni başlamış olan, çömez.
2. Yeni meşk alan.
♦ a. Tasav. Tarikata yeni giren kimse.
*-*ANSİKL. Tasav. Nevniyaz, bir dergâha yeni bağlanmış, tarikata ilişkin ilk detayları-bilgileri edinmiş, öğrenmesini sürdürmekte olan kimsedir. Mevleviler uygun süre içinde gökyüzü ayininin kurallarını öğrendikten sonrasında ayine katılrrlaya başlayanlara bu adı .verirler. Bektaşilerde ise Ali ve çocuklarına sevgi beslemek nevniyaz sayılmak için yeterlidir.
1. Bir işe yeni başlamış olan, çömez.
2. Yeni meşk alan.
♦ a. Tasav. Tarikata yeni giren kimse.
*-*ANSİKL. Tasav. Nevniyaz, bir dergâha yeni bağlanmış, tarikata ilişkin ilk detayları-bilgileri edinmiş, öğrenmesini sürdürmekte olan kimsedir. Mevleviler uygun süre içinde gökyüzü ayininin kurallarını öğrendikten sonrasında ayine katılrrlaya başlayanlara bu adı .verirler. Bektaşilerde ise Ali ve çocuklarına sevgi beslemek nevniyaz sayılmak için yeterlidir.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR